Op twee wielen – Van Santbrink

Al veertien jaar stapt Henk van Santbrink (52), neuro-chirurg van Maastricht UMC+, elke zondagochtend met ‘de mannen van het dorp’ op de mountainbike. 

Tekst: Ingrid Beckers | Beeld: Marcel van Hoorn/DB

 

 

04-2015p077b “In 2001 verhuisde ik van Dordrechtnaar het Limburgse Mheer. Als nieuwkomer wilde ik onderdeel zijn van het dorp. ‘Kun je fietsen?’, vroeg een buurman, die een spilfiguur bleek in de gemeenschap. En zo geschiedde; als je een passie deelt, vind je elkaar vanzelf. Compleet telt ons fietsclubje nu negen mountainbikers. Een gemêleerd gezelschap: van psychiater tot bankmedewerker; leeftijd tussen de 35 en 65 jaar. Op het gemak vertrekken we rond half tien, meestal richting Land van Herve in België. Kopje koffie onderweg, sommigen een bruin biertje.

‘Als er iets is, bel ik een fietsmaat’

In dit clubje fietsen we voor de ontspanning en gezelligheid. We zijn vrienden die op elkaar terugvallen als er iets is. Moet er een boom gesnoeid of zijn de pannen van het dak, dan bel je een fietsmaat. Zo gaat het over en weer. Eén keer per jaar fietsen we een weekend in de Ardennen of Eiffel. Overdag mooie tochten maken en ’s avonds lekker eten en drinken. Dat het dan niet om de prestatie gaat, vind ik niet erg. Het samenzijn staat voorop.

Écht trainen doe ik alleen of met een ander fietsmaatje. Dat moet wel. Met mijn zwager en zijn drie broers doe ik elke zomer vijf etappes van de TransAlp, een mountainbiketour dwars over de Alpen. Prachtig, maar héél zwaar. Per dag zit je zeven tot tien uur op de fiets. Dan zoek ik mijn fysieke grenzen op.”

Delen