Renault Captur

Dankzij de Renault Captur werd de compacte gezins-SUV populair. Nu is er een nieuwe versie.

Net als bij de Clio een tijdje geleden, heeft Renault de nieuwe Captur ‘dicht bij de oude’ gehouden. Toch is hij helemaal nieuw, wat op een foto echter iets minder goed te zien is. De carrosserie is maar liefst elf centimeter langer en ietsje breder. De wielbasis (vooras-achteras) is drie centimeter toegenomen, een verschil dat geheel ten goede komt aan de bagageruimte met een in hoogte verstelbare vloer. Die nam daardoor met ruim 150 liter toe, naar 536 liter. Kijk, dat zijn verschillen die belangrijk zijn voor een gezinsauto.

Maar niet alleen de maten zijn veranderd. Renault heeft diverse positieve aspecten van de vorige Captur in tact gelaten. Zo is de achterbank niet alleen over een flinke afstand verschuifbaar, maar dat alles kan ook met één handbeweging, zowel vanuit het interieur als wanneer u achter de auto staat. Het dashboardkastje bestaat opnieuw uit een schuifla: handig!

Trouwe Captur-rijders zullen verrast zijn door het fraaie interieur, met een mooie afwerking en volledig digitaal instrumentarium (dashboard en display). Dit interieur lijkt uit een klasse hoger in de Captur te zijn neergedaald. Ook handig: het opbergvak onder de middenconsole.

Op de weg kan de Captur me ook wel bekoren. Ondanks dat de testauto op een iets grotere (18 inch) wielmaat staat, is hij toch lekker comfortabel. Besturing, remmen en het zit-, geluids- en veercomfort: wat mij betreft krijgt dit alles hoge rapportcijfers.

Fraai interieur, mooie afwerking

Ik reed toevallig in de allerduurste Captur (Initiale Paris). Zoals vaker, betekent duurder niet per se beter. Qua uitrusting heb ik niks te klagen en de nieuwe zeventraps automaat werkt erg fijn. Dat geldt ook voor de nieuwe motorvariant (1,3 met 114 kW/155 pk). Het verbruik schommelde bij mij tussen 1 op 14 en ruim 1 op 16 (vrijwel alleen snelweg), dat is een mooie, normale waarde, maar de boordcomputer speelde vals door een duidelijk lager verbruik te suggereren.

Wat me juist stoort – voorbehouden aan deze topversie – is de trage reactie van de combinatie stop/startsysteem en automaat bij het wegrijden bij een verkeerslicht. Ik vond nog een paar stoorzenders. Met gesproken commando’s kan ik handsfree een telefoonnummer kiezen. Excuses aan alle mensen die ik niet wilde spreken, maar toch aan de lijn kreeg.

Kortom, de ‘dashboardmevrouw’ en ik worden geen vrienden. Met haar zus, die gesproken commando’s van de navigatie geeft, evenmin: die zet zichzelf steeds opnieuw uit, zonder dat ik dat wil.

De adaptieve cruisecontrol is fijn, maar werkt traag en staat me ook toe om rechts in te halen: bij veel andere merken kan dat niet.

Conclusie: feitelijk komt het erop neer dat de Captur een fijne, moderne en ruime gezinsauto is, maar het is aan te raden wel een van de goedkopere versies te kiezen. Daarbij is de prijsstelling concurrerend.