Revalidatiearts verkast van Noord-Brabant naar Noorwegen

Ze had met haar partner al langer de wens een paar jaar in het buitenland te werken. Een bezoek aan de Emigratiebeurs in april 2023 bracht de bal voor revalidatiearts Eline van der Kooi (37) in no time aan het rollen. “In de meivakantie kon ik ­meteen al twee dagen in een Noors ziekenhuis meelopen.”

Bij de geboorte van hun zoon Teun in 2018 staan Eline van der Kooi en Jacky Driessen er nog niet bij stil: de spelling van de naam van hun eerste kind is voor buitenlanders een lastige. “Dat wordt straks in Noorwegen ongetwijfeld nog een uitdaging”, lacht Eline. “Gelukkig kennen de Noren de eu-klank. Teun wordt daar vast Tøn.”

We spreken elkaar op 28 november, vlak voordat de revalidatiearts samen met haar gezin het Brabantse Vught gaat verruilen voor het Noorse Stord. “Donderdag de 30e is mijn laatste werkdag, vrijdagochtend 1 december rijdt de verhuiswagen al heel vroeg voor en de dag erna reizen wij met de kinderen met de auto via Denemarken naar Noorwegen.”

Het is zeker niet uit onvrede met Neder­land of met haar werk in Den Bosch dat ze vertrekt, benadrukt ze. Het is vooral de wens te ervaren hoe het is om een paar jaar in het buitenland te wonen en te werken. “De kinderen zijn nog klein. Teun is vijf en onze dochter Nienke is twee. Het was nu of nooit.”

Wederzijdse interesse

Het is begin april 2023 wanneer Eline een oriënterend bezoek aan de Emigratiebeurs brengt. “Scandinavië heeft Jacky en mij altijd al getrokken, dus we kwamen al snel bij een Noorse stand terecht. Na een leuk gesprek met Helse Fonna, een overkoepelende ziekenhuisorganisatie in Zuidwest-Noorwegen, heb ik mijn e-mailadres achtergelaten.”

Vooral de passie waarmee de Helse Fonna-medewerkers op de beurs vertellen over hun ziekenhuizen, maakt indruk. “En er was duidelijke wederzijdse interesse. Ze waren benieuwd naar de wijze waarop we in Nederland op een revalidatieafdeling werken. Ook positief vond ik dat er iemand speciaal voor de partners van zorgprofessionals aanwezig was.”

Emigratiebeurs: gratis kaarten
Op 6 en 7 april 2024 vindt weer de Emigratiebeurs plaats in Houten. Naast een breed algemeen aanbod van diensten en producten zal ook Healthcare Jobs Abroad aanwezig zijn voor vragen over en contact met buitenlandse ziekenhuizen, instellingen en gespecialiseerde wervingsbureaus. Arts en Auto geeft 200 kaarten weg.

Lezers van Arts en Auto (online) kunnen hier gratis kaarten bestellen

Al snel na de Emigratiebeurs neemt de revalidatieafdeling van het ziekenhuis in Stord, een van de vier Helse Fonna-­ziekenhuizen, contact op met ­­Van der Kooi. “Een maand later ben ik er al naar­toe gegaan om kennis te maken.” Ze wordt met open armen ontvangen door de manager van de revalidatieafdeling en gaat mee op een hike door de onge­repte natuur. Én ze draait twee volle dagen mee in het Stordse sjukehus. De hartelijke ontvangst door de Noorse collega’s, hun bescheidenheid en hun belangstelling voor de Nederlandse manier van werken, maken dat Van der Kooi met een meer dan goed gevoel terugkeert naar Vught. “Een week later ben ik al met Jacky terug­gekeerd. En toen waren we samen verkocht.”

Pictogrammen

Wanneer we precies twee weken later opnieuw met elkaar bellen, hebben Eline en Jacky hun eerste week in Noorwegen erop zitten. “De reis is gelukkig voorspoedig gegaan. We arriveerden hier zondagochtend. Mét sneeuw.”

De kinderen hebben, zo vertelt Eline, de kinderopvangvuurdoop meteen goed doorstaan. “De leidsters gebruiken pictogrammen. Teun en Nienke komen nu al met Noorse woordjes terug.” Een verschil met Nederland is dat kinderen in ­Noorwegen héél veel buiten spelen. “Ze dragen allemaal waterafstotende skipakken want het regent hier 300 dagen per jaar. We ontdekten dat hét merk voor dergelijke pakken, Kattnakken, toevallig hier in Stord zit. Dus ik ben blij dat ik niet in Nederland al skipakjes voor de kinderen heb gekocht.”

Haar eigen nadere kennismaking met het revalidatieteam begint met een onverwachte meeting. “Ik kreeg te horen dat er een belangrijke bijeenkomst was met de medisch directeur. Het ging allemaal in het Noors, wat wel spannend was. Maar dankzij de intensieve individuele talencursus in het afgelopen half jaar in Nederland begreep ik de hoofdlijnen ­gelukkig aardig. Er werd verteld dat er geld is vrijgekomen en dat we kunnen uitbreiden.” Wat haar opvalt, is het ontbreken van hiërarchie en de ongedwongen, informele sfeer. “Een van de aiossen had haar baby meegenomen. In Nederland zou dat tijdens zo’n bijeenkomst niet snel gebeuren.”

De komende maanden draaien voor het Brabantse koppel vooral om het verder onder de knie krijgen van de Noorse taal. Voor Jacky, die veel thuiswerkt en on- en offshore wind-energieprojecten heeft waarvoor hij geregeld op reis moet, is de urgentie om zo snel mogelijk op B-niveau te komen iets minder groot dan voor Eline. “Ik kan namelijk pas aan de slag in het ziekenhuis als ik taalniveau B2 heb gehaald. Er zit voor mij dus wel enige druk op. Tot 1 mei heb ik van het ziekenhuis hiervoor de tijd gekregen, maar ik hoop het eerstvolgende examen in maart al te halen zodat ik zo snel mogelijk kan gaan werken.”

Tussen de taallessen door (‘vier dagen in de week, is best pittig’) moet er ook nog het een en ander geregeld worden. Zoals het aanvragen van een (tijdelijk) Noors equivalent van het burgerservicenummer. “Dat heeft nogal wat voeten in de aarde omdat mijn dienstverband pas in mei begint en het dan pas kan, maar we het nu al nodig hebben voor het aanvragen van het een en ander.” En ze moeten voor het gezin een huisarts zien te vinden. “Dat voelt nu al als een mission impossible. Er zijn hier wachtlijsten van drie tot vier jaar.”

Ondanks de regelmodus waarin ze momenteel zitten, overheerst een gevoel van verwachtingsvolle euforie. “We zijn omringd door prachtige natuur en kijken er naar uit om de komende tijd de omgeving te ontdekken. We voelen ons echt bevoorrecht dat we dit avontuur samen met de kinderen kunnen aangaan.”