Schmitz versus Snijders

Hij is chirurg en opleider, zij is net klaar met haar opleiding tot chirurg. In een duocolumn bespreken Roderick Schmitz en Heleen Snijders relevante zorgthema’s, tegenstellingen én taboes.

Roderick Schmitz is gastro-intestinaal chirurg en opleider in het Groene Hart Ziekenhuis Gouda

Zie zo, Heleen,

Jouw opleiding tot gastro-intestinaal chirurg zit erop en dat is niet alleen een mooi moment voor jou, maar zeker ook voor de opleider. Hoewel het formeel mijn taak is om te beoordelen of je voldoet aan de norm – in jouw geval volledig onzinnig – voelt het als mijn opdracht om jou te faciliteren het beste uit jezelf te halen en je te laten ontwikkelen tot een veelzijdige dokter die niet alleen haar hard skills op orde heeft. Leren zorg te verbeteren is net zo belangrijk en omvat essentiële niet-medische competenties als samenwerken, goede communicatie en natuurlijk reflectie op eigen én gezamenlijk functioneren. De focus op je team in de meest ruime zin van het woord leert je doelen na te streven, successen te vieren, maar ook teleurstellingen te delen en het maakt dat je geïnspireerd raakt. Het is juist die inspiratie die de benzine is voor je intrinsieke motivatie en het recept voor duurzame inzetbaarheid. Bovendien wordt als kers op de taart de zorg ook nog eens beter! Wat wil je nog meer? 

Maar goed, dit stokpaardje ken je en is in het licht van jouw mijlpaal eigenlijk ondergeschikt. Veel belangrijker is om tegen je te zeggen dat het een voorrecht was om je opleider te zijn. In je veelzijdigheid ben je een waardevolle toevoeging aan het chirurgische gilde. Met een adieu stopt het hier niet voor je ex-opleider, dat weet je.

Heleen Snijders rondde recent de opleiding tot colorectaal chirurg af (in het GHZ)

Inderdaad Roderick,

Op een ogenschijnlijk onbeduidende dinsdagochtend tekende jij mijn C-briefje. Met een eenvoudige administratieve handeling beëindigde jij mijn zeven jaar durende opleiding (inclusief twee maal zwangerschapsverlof) tot gastro-intestinaal
chirurg. Mooi, dacht ik. En nu?

Je schrijft over ‘intrinsieke motivatie’, ‘duurzame inzetbaarheid’, ‘focus op het team’ en ‘het beste uit jezelf halen’. Het zijn begrippen die ik kan dromen. Ik kreeg ze, naast jouw eindeloze tips over veilig en doeltreffend colons en rectums opereren, bijna dagelijks van je voorgeschoteld. Voor wie jou niet kent: het liefst wissel je hier zo vaak mogelijk, met zoveel mogelijk verschillende mensen over van gedachten. Tijdens diensten, operaties, lunches, poli, of overdachten: iedereen wordt door jou uitgenodigd om zijn of haar mening te uiten. 

Ik kan me voorstellen dat jijzelf onderschat hoe waardevol dit dagelijks reflecteren is voor een goede werksfeer en goed teamgevoel. Het heeft er op zijn minst aan bijgedragen dat ik de chirurg mocht worden die ik nu ben. Want omdat jij mijn veelzijdigheid stimuleerde in plaats van afremde, durfde ik out-of-the-box te denken, een eigenschap die ik iedere zorgverlener gun in deze tijd van banenkrapte, zorgplafonds en personeelsmoeheid.

Wat een feest was het dan ook toen we hoorden dat VGZ het aandurfde om het Nurses Know Better-zorgverbeterproject te financieren in het Groene Hart Ziekenhuis. Een daad waarmee mijn out-of-the-box-combibaan als chirurg en zorgverbeteraar een feit werd. Wat heb ik zin om met dit project verder te ontdekken met welke out-of-the-box-ideeën verpleegkundigen en andere zorgverleners komen als je ze aan het woord laat. Komt dat eindeloos reflecteren van jou toch nog van pas!

Delen