Verplichtingen en bevoegdheden

Advocaten Leah Peeters en Diederik Schrijvershof noemen de actie van de Nederlandse Zorgautoriteit, om de zorgverzekeraars tot de orde te roepen op het punt van voldoen aan de zorgplicht, een stap in de goede richting. Maar ze zien het ook als een onvolkomen stap.

Ze beschrijven de zorgplicht van de zorgverzekeraars als een resultaatsverplichting. Als zij niet aan die verplichting kunnen voldoen, mogen ze zich alleen onder bijzondere omstandigheden beroepen op overmacht. Daarvan is sprake bij een ‘catastrofe’ stelt de NZa. De manier waarop de NZa nu de zorgplicht van de zorgverzekeraars handhaaft, lijkt die plicht te reduceren tot een inspanningsverplichting, stellen Peeters en Schrijvershof. En dat zou de NZa snel moeten corrigeren.

In juridische zin zullen de twee daarin ongetwijfeld gelijk hebben. Maar ze gaan daarbij wel voorbij aan de realiteit van de zorg zoals die er nu voorstaat. Of daarin sprake is van een ‘catastrofe’ zoals de NZa die bedoelt, staat open voor discussie. Maar het door velen in de zorg genoemde – en door veel patiënten en cliënten in de praktijk ook al ervaren – zorginfarct komt daar toch op zijn minst redelijk dicht bij in de buurt.

‘Voorbij aan de realiteit van de zorg zoals die er nu voorstaat’

De vraag is dan ook wat in de discussie over het oplossen van de nu bestaande problemen in de zorg, en de taken en verantwoordelijkheden van de zorgverzekeraars, de puur juridische benadering van de twee juristen waard is. Als de zorgplicht die zorgverzekeraars hebben inderdaad compromisloos moet worden vertaald als een resultaatsverplichting, moeten de zorgverzekeraars veel verdergaande bevoegdheden krijgen dan ze nu hebben. Bijvoorbeeld de bevoegdheid om zorgaanbieders te verplichten tot het aannemen van voldoende personeel om aan de zorgvraag te kunnen voldoen, of tot het uitsluitend verlenen van zinnige zorg. Ziet u het voor u?