Werkplezier?
We leven in een tijd waarin de dynamiek tussen mens en dier soms voor spanningen zorgt. Wat betekent dit voor de dierenarts? Nederland heeft het hoogste aantal mensen en dieren per vierkante meter ter wereld. Zoveel dieren en mensen bij elkaar geeft spanning op die vierkante meter. De consument roept om minder stikstof en ammoniak, minder vleesproductie en meer milieuvriendelijke maatregelen. Actiegroepen gaan gecertificeerde varkensstallen in en eisen minder dieren per vierkante meter. Eigenaren van fokhonden dwingen een dierenarts nog steeds om wederom die keizersnede te doen bij de naderende partus van een niet-mobiele en obese teef. Wakker Dier wil plofkippen de wereld uit en katten moeten worden aangelijnd volgens twee juristen van de Tilburgse universiteit.
De dierenarts staat tussen al deze partijen in. Doet iedere dag zijn best om voor alle partijen, maar vooral ook voor het dier, klaar te staan. Echter, de veterinair wordt in het werk regelmatig uitgescholden en ja, soms zelfs met de dood bedreigd. Dat is onacceptabel.
De veterinair wordt in het werk regelmatig uitgescholden
De klant is niet alleen mondiger, maar ook agressiever geworden. Tegelijkertijd richten dierenactivisten hun pijlen op de dierenarts wanneer die gewoon zijn werk doet, zoals koeien of varkens behandelen. ‘Misdadig werk in overvolle stallen’, volgens de activisten. De oplossing voor het ongewenste gedrag tegenover de dienstverlenende dierenartsen is niet zomaar voorhanden. Maar werken onder deze druk is voor veel dierenartsen niet te doen, waardoor veel collega’s – jong en oud – uitvallen.
Het percentage burn-out onder dierenartsen is hoog en veel jonge collega’s verlaten het vak voordat ze goed en wel op stoom zijn. Net als de humane geneeskunde, staat diergeneeskunde onder enorme druk. In het kader van One Health werken dierenartsen samen met humane zorgprofessionals. Wellicht kunnen zij ook intensiever tips uitwisselen over het verminderen van werkdruk en het terugwinnen van autonomie. Dat biedt kansen om het werkplezier te vergroten; om zo dierenartsen te behouden voor het vak.
1 reactie
Hi Brigitte, het is geen nieuw verhaal, maar ik blijf me verbazen dat de beroepsgroep z’n kop in t zand blijft steken. Ik heb meerdere grote dierenartsketens benaderd om ze te helpen met het trainen van hun medewerkers ogv mentale gezondheid. Ik doe dit in het bedrijfsleven met succes, en als voormalig dierenarts ken ik juist de uitdagingen van een dierenarts heel goed. Tot nu toe willen ze er nog geen euro aan uitgeven…
Benieuwd hoe lang dit nog gaat duren…
Vriendelijke groet,
Manon
Manon Mansier
25 februari 2020 / 20:30