Mini Clubman

De stapsgewijze herziening van het hele leveringsprogramma gaf Mini mooi de gelegenheid de nieuwe Clubman een stuk praktischer te maken dan de vorige versie.

Tekst: Bart van den Acker

Het is knap hoe fabrikant BMW het hele concept van Mini uitrolt. Met een lengte van 425 cm is de Clubman al lang geen mini-Mini meer, maar de stijl van het merk blijft wel behouden: lekker eigenwijs, anders en dus altijd onderscheidend. Je zou de Clubman een stationcar kunnen noemen; strikt genomen is het een zésdeurs. Dat komt door de twee deurtjes aan de achterzijde. Er valt over te twisten of dat praktischer is dan een achterklep, maar leuk is het wel. Alleen al de twee ieniemienie achterruitwissertjes zorgen voor een glimlach. De verticale middelste stijl van de deuren helpt niet bij het uitzicht naar achteren, dat los daarvan ook al niet optimaal is. Weliswaar is de maatvoering niet zo compact meer, maar achter het stuur voelt ook deze Clubman weer aan als een betrekkelijk kleine auto. Ik voel me tamelijk opgesloten, mede door de armsteunen links en rechts.

Prijs vanaf € 24.490,- Bijtelling 21/25 procent

Op de achterbank is – vergeleken met de vorige Clubman – veel winst geboekt. Via de achterportieren is er ruimte genoeg om twee kinderzitjes met een Isofix-bevestiging te plaatsen en een peuter in zo’n zitje te zetten. Daarmee is de Clubman ideaal voor de jonge Minirijder die in een volgende levensfase komt en rekening moet houden met kleine passagiers. De bagageruimte zal in een gezinssituatie overigens aan de krappe kant zijn. De totale inhoud van 360 liter is verdeeld; een flink deel bevindt zich onder de vloer. Die vloer is stevig en blijft omhoog staan als ik in het onderste vak wil zijn, maar is ook makkelijk uitneembaar.

Hij stuurt als het spreekwoordelijke scheermes

Wie niet eerder in een Mini reed, wacht achter het stuur een soort speurtocht. De hele vormgeving is naar mijn smaak een beetje te veel ‘art for art’s sake’. Daarnaast blinken de instrumenten niet uit in afleesbaarheid en zitten er wat onlogische kronkels in de bediening. Zo moet de automatische stand van de ruitenwissers telkens opnieuw worden ingeschakeld en staakt de adaptieve cruise control beneden 20 km/u, terwijl die snelheid juist in de file zo fijn kan zijn.

Wat het rijden betreft: de Clubman rijdt als een echte Mini. Hij stuurt als het spreekwoordelijke scheermes: heel precies en uitdagend. Vering en schokdemping zijn stevig, maar dat past bij het soort auto. Ik reed met de Cooper S-motor, de dikste, maar die heeft u niet nodig, want met de normale Cooper kunt u vast ook prima uit de voeten. Die zal in de praktijk ook zuiniger uitvallen dan de 1 op 13,5 die ik met de S met automaat realiseerde.

Conclusie: het merk Mini heeft een zeer eigen stijl, die door echte Mini-adepten wordt bejubeld. De nieuwe Clubman past daar helemaal in, maar biedt meer ruimte dan de meeste andere modellen. De eigen stijl van Mini heeft wel zijn prijs.