Back to bedstee op de boerderij

Drie dagen op vakantie bij de boer. In een comfortabele tent tussen de dieren, maar zónder elektriciteit. Arts en Auto-redacteur Frederieke van Velzen (45) ging met haar gezin ‘back to bedstee’ in het Drentse Dwingeloo.

Twee weken voor ons vertrek naar Drenthe stop ik ’s avonds in Utrecht de stekker van de strijkbout in het stopcontact. Meteen valt de stroom uit. Tv-scherm op zwart, de lichten doven. Om in de lijn van elektriciteit te blijven: het is even ‘schakelen’ in het donker en de stilte. Wat nu? Het antwoord op die vraag voelt óók als een positieve belofte: iets anders.

Boeren die campinggasten ontvangen zonder elektriciteit presenteren het gegeven ‘van meer naar minder’ als een luxe. Terug naar de basis, dat idee. Ik logeer met het gezin twee nachten in Els, zoals ons tenthuis heet. Een tenthuis is volgens onze dochter (8) een grote tent, maar dan met een houten vloer, een bedstee en bedden. Vooraf verheugt zij zich vooral op de paarden.

Mijn man (48) kijkt op Google Maps en vreest dat we dicht bij een mestvaalt terechtkomen. Ikzelf ben benieuwd hoe het koken op een houtkachel zal bevallen. Dat vraagt ook onze zoon (12) zich af. Het woord inefficiënt valt. Voordat we gaan rijden, koop ik in de supermarkt om de hoek paprika’s, komkommer, noten en pasta. Ter plaatse is straks een kist met koelelementen aanwezig.

Vanaf 16.00 uur zijn we welkom op de biologische boerderij De Lange Weide, waar ze koeien houden voor vlees en melk. Locatie: het dorp Dwingeloo, onder meer bekend van de omliggende natuur­gebieden en de oudste draaibare radiotelescoop ter wereld, waar je nog altijd kunt luisteren naar signalen uit het heelal.

Buitenkachel

Onze spullen brengen we vanaf de parkeerplaats in een kruiwagen naar de tent. We passeren de buitenplaats van de geiten en kalkoenen. De tentdoeken van Els zijn gastvrij opzij geklapt. Binnen hangen olielampen boven een grote tafel met zes stoelen. In het midden een keukeneiland met alle benodigd­heden, al zullen we vooral buiten koken. De kinderen klimmen meteen de bedstee in. ’s Avonds eten we pasta aan de picknicktafel voor de tent. Met aanmaakblokjes en hout maken man en zoon het vuur aan. Geroosterde marshmallows als toetje. Boerderijhond Wammes komt erbij zitten.

Alle acht tenthuisjes staan met de ingang naar de omliggende weide. Een A-locatie met uitzicht op het groen en de koeien, concludeert man. Vanuit mijn ligstoel vang ik flarden van een gesprek tussen volwassenen op. De buren praten over de waarde van water, over biologisch vlees en dat ze zich daar in Afrika niet mee bezighouden. Een merel landt op een van de tenttouwen.

’s Avonds branden we kort de olielampen boven de tafel. De indringende geur is even wennen. De kinderen liggen op bed, we drinken een wijntje in het schemerlicht en gaan vroeg slapen. Bij de buren klinkt een dobbelsteen op de houten tafel.

Het tweepersoonsbed ligt comfortabel. Ondanks één oordopje besef ik om 5.30 uur dat ik al een tijdje licht slaap door terugkerend gekraai. Het is de haan. De houten luiken van de bedstee doen hun werk: de kinderen slapen rustig door.

Vanwege vossen in de buurt zitten de kippen en de haan in een hok. Vinden we eieren, dan mogen we die pakken. Wel eerst kloppen op het houten luikje dat van boven opent, dan schrikt de kip niet. Het hok bevindt zich naast een grote trampoline. Kinderen kloppen regelmatig op het luikje. Wie nog een ei vindt, prijst zich gelukkig.

Onze kinderen willen niet van het terrein af. De zon schijnt. Ze gaan naar de kabelbaan, de varkens, de paarden. Vader en zoon pingpongen buiten op een tafel van het restaurant, waar pizza-avonden worden georganiseerd. Boerderijmede­werker Anne stapelt dertien kinderen in en op zijn kar voor de voederronde langs de dieren. Een meisje krijgt een schoen tegen zich aan en zegt dat ze net heeft gedoucht. Geeft niets, zegt Anne: “Weet je wat helpt? Een washandje.”

Knuffelen

De konijnen zijn populair. Sinds kort zijn er drie lampreien. Maximaal drie kinderen mogen onder begeleiding van een ouder knuffelen met de fragiele jonkies die bij hun moeder in een omheinde ruimte rondlopen. “Nou, daar staan we dan”, zegt een vader die net als ik buiten de konijnenruimte staat te wachten terwijl mijn dochter en die van hem met een babykonijn op schoot zitten. “We zouden een soort dienst voor ouders kunnen oprichten”, zeg ik. We lachen erom. Dan komt een derde meisje aangelopen, die vraagt of ik haar zuurstok wil vasthouden, zodat zij ook naar binnen kan. De vader loopt weg.

De tweede avond gaan we pannen­koeken bakken, daarom halen we extra hout. Zoon weet inmiddels hoe je vuur maakt en neemt de leiding op zich: daar de aanmaakblokjes, daar klein hout, daar grote blokken. Een paar pogingen en het vuur blijft branden. Van stads- naar oermens is een lange weg, maar dit voelt toch goed.

De pan met boter staat schuin op de dichte plaat van de buitenkachel. Beter gaat het als ik de plaat verwijder en de pan éven op het barbecuerooster zet. Beslag erin. Binnen een halve minuut een heerlijke knapperige pannenkoek.

De tweede nacht dat de haan me wakker kraait, verlaat ik de tent om foto’s bij nacht te nemen. Ik passeer het kippenhok en klop zachtjes. Geen ei. Verderop wél prachtige sterren, en koeien in de dauw van de morgenstond.

Op de ochtend van vertrek springt dochter nog zo lang mogelijk op de trampoline met twee nieuwe vriendinnetjes. Vanwege een feestdag kan ze niet op de paarden rijden, dat accepteert ze. Ik breng de buren uit tent Klazien de (gekochte) eieren die we over hebben. Zij blijven vier nachten. Dat hadden wij ook wel gewild, de tijd is voorbij gevlogen.

Wij rijden door voor een stedentrip naar het Duitse Göttingen. Daar wordt voelbaar wat de basis níet is. Op de boerderij richtten we de dag meer in met wat zich aandiende. Te midden van dieren, met nieuwe mensen en elkaar. Na het buitenleven treffen we nu een hotel met airconditioning en de terugkerende vraag of de tv aan mag. En véél keuzes rond dagprogramma, musea, café-restaurants. Luxe van een ander soort.

Over BoerenBed

Verschillende boerderijen in België en Nederland zijn aangesloten bij het concept van BoerenBed: ‘glampen op de boerderij’ zonder elektriciteit. Op de website Boerenbed.nl kunt u uw keuze filteren op regio, boerderijtype, aanwezige dieren en douche­locatie (in/bij de tent of bij de boer). Een hottub boeken kan ook. Elke tent heeft een eigen spoeltoilet.

Buiten de zomerperiode kan het ’s nachts fris worden. Dan komt een slaapzak of dikke trui van pas. Beddengoed en handdoeken zijn inbegrepen. Er is een keuken met kookgerei. Wie iets mist, kan terecht bij de boerderijwinkel. Of aansluiten bij een van de pizza-avonden. Elke ochtend is er vers brood op bestelling.

Gasten zijn vanaf 16.00 uur welkom. Het vertrek uit het huisje is om 10.30 uur. Wie bij twee nachten een vakantie wil ervaren van drie volle dagen, verkent vóór en na het verblijf het best de omgeving. De boerderijen liggen vaak op plekken met bezienswaardigheden in de buurt.

BoerenBed heeft geen invloed gehad op keuze van de foto’s of de inhoud van het artikel.