Diergeneeskundestudent Thijs over zijn tv-avontuur: ‘Ik zou het zo overdoen’
Bijna vier weken lang leefde derdejaars diergeneeskunde, Thijs Weststrate, voor het KRO-NCRV-programma Nieuwe Boeren met elf andere deelnemers onder zeer primitieve omstandigheden op een boerderij in Twente. Ondanks de ontberingen zou hij het zó weer doen. “Alleen die pap’s morgens mis ik absoluut niet.”
Tekst: Monique Bowman | Beeld: KRO-NCRV/Linelle Deunk
Geen stromend water. Geen elektriciteit. Geen verwarming. Geen smartphone. Geen Appie om de hoek. Wel: een waterput, een moestuin, wat kippen, een bok, een geit, een paard en twee koeien. En niet te vergeten elf wildvreemden die samen met jou op het Twentse platteland back to basics gaan. Met wie je het niet alleen samen moet zien te rooien in een nogal spartaans boerderijtje, maar die er ook op uit zijn om je te verslaan. Want slechts vier van de twaalf deelnemers mogen de eindstreep halen.
De opzet van het realityprogramma Nieuwe Boeren – begin dit jaar uitgezonden op tv – klinkt voor velen ongetwijfeld als een horrorscenario. Maar niet voor derdejaars diergeneeskunde Thijs Weststrate (26). Wanneer de uit een groot Zeeuws gezin afkomstige student begin juli 2020 een oproep ziet waarin presentator Anita Witzier kandidaten zoekt voor het KRO-NCRV-programma, weet hij meteen: dáár ga ik me voor aanmelden. “Ik kom niet van een boerderij maar ben wel opgegroeid in een dorp op het platteland. Van mijn ouders heb ik liefde voor het buitenleven meegekregen, als kind had ik al een moestuintje. En altijd dieren om me heen.”
Tot Thijs’ verbazing verloopt de castingprocedure voor het programma razendsnel. In zijn aanmeldingsvideo vertelt de dan op tien hoog in Utrecht woonachtige student dat het zijn grootste droom is ooit een eigen stukje land te hebben met wat dieren en zelfvoorzienend te leven. Een week na het versturen van zijn motivatiefilmpje wordt Thijs al uitgenodigd voor een gesprek met een paar redactieleden van het programma. “Anderhalve week later kreeg ik al te horen dat ik was geselecteerd.”
Koffer pakken
In september gaan de opnames in Twente van start – alle deelnemers worden vooraf eerst nog twee keer op COVID -19 getest. “Wat mijn studie betreft kon ik er in die periode gelukkig zonder problemen even tussenuit, tot januari had ik alleen een paar hertentamens.”
In de oude boerderij waar het programma wordt gefilmd, komt de Utrechtse student in een zeer divers gezelschap terecht; niet alleen qua achtergrond, maar ook qua leeftijd. “Al snel zag je dat er een soort generatiekloof ontstond, in de loop van het programma werd het steeds meer jong tegen oud.”
‘Je komt al gauw in een soort emotionele snelkookpan terecht’
Ook het spelelement, met onder meer in iedere aflevering voor één deelnemer de dreiging de koffer te moeten pakken na een ‘kennis, kracht of kunde’-duel met een van de anderen, zorgt voor de nodige ‘dynamiek’. “In een groep met zoveel verschillende mensen, allemaal met hun eigen belangen, kom je al gauw in een soort emotionele snelkookpan terecht.” Maar de onvermijdelijke ergernissen over en weer, vallen wat Thijs betreft, volledig in het niet bij de ‘beloning’ die hij ervaart tijdens het terug-naar-de-basis-gaan. “We gingen naar bed zodra het donker werd, we stonden op zodra het licht werd. We aten alleen vers uit de moestuin. Het was keihard werken en simpel leven, maar al in de eerste week realiseerde ik me hoe gelukkig ik werd van het leven zo dicht bij de natuur.”
600 kilo
Een diergeneeskundestudent die zich staande moet zien te houden op een boerderij: je zou verwachten dat de Utrechtse Zeeuw in het voordeel was ten opzichte van de andere deelnemers. “Het was handig dat ik wist hoe je met een koe moet lopen. Zo’n dier weegt 600 kilo, dat is wel even wat anders dan een hond uitlaten. En in het melkteam waarin ik zat, kon ik wel wat weetjes delen over koeien. Maar er waren deelnemers met een agrarische achtergrond waar niet tegenop te boksen viel.”
Zichzelf begin dit jaar terugzien op tv, vond hij niet raar maar vooral ‘interessant’. “De eerste aflevering hebben we met alle deelnemers samen bekeken, dat was super gezellig, een soort reünie. En we zijn met een paar mensen kort geleden teruggegaan naar de boerderij, dat was heel leuk, maar ook wel raar om weer te zien.”
Recap Nieuwe Boeren
In het KRO-NCRV-programma Nieuwe Boeren – gepresenteerd door Anita Witzier – stonden twaalf onbekende Nederlanders voor de uitdaging 26 dagen lang zelfvoorzienend te leven op een boerderij in Twente, met alleen wat vee en een moestuin, zonder stromend water, elektriciteit en verwarming. De twaalf moesten het niet alleen samen zien te rooien en iedere aflevering met z’n allen een opdracht volbrengen, maar waren tegelijk ook elkaars concurrenten; aan het eind van iedere aflevering viel er iemand af na een duel tussen twee personen. De eerste uitzending vond plaats op 1 januari van dit jaar; de tiende en laatste aflevering op 4 maart. Terugkijken kan via NPO Start.
Een BN’er voelt hij zich niet, hoewel hij wel al een paar keer is herkend. “We trokken iedere week een miljoen kijkers. Maar door de restricties vanwege corona is de kans dat iemand mij tegen het lijf loopt en herkent, momenteel natuurlijk wel iets kleiner.”
Nieuwe inzichten waar hij als dierenarts-in-spe zijn voordeel mee kan doen, heeft het tv-avontuur hem niet direct opgeleverd. “Ik ben er nog steeds niet helemaal uit of en waarin ik me wil specialiseren. Landbouwhuisdieren ligt voor mij, als vegetariër, niet echt voor de hand.” Wat Thijs wél weet, is dat zijn een-stukje-grond-met-wat-dieren-droom er sinds zijn deelname aan Nieuwe Boeren zeker niet minder op is geworden. En dat back to basics hem goed is bevallen, afgezien dan van een gebrek aan stromend water. “Het eerste wat ik heb gedaan toen ik uit Twente kwam, was douchen.” Ondanks sommige ontberingen zou hij het hele tv-avontuur zó weer overdoen. Op één ding na dan. “We aten in de boerderij iedere ochtend pap. Omdat ik een lactose-intolerantie heb, moest ik de mijne van water maken. Ik kan ’t niet aanbevelen.”