Doctor Jazz

“Jazz neemt je zo in beslag dat je even nergens anders aan kunt denken.” Misschien is dat ook wel de reden dat zo veel artsen in hun vrije tijd jazz spelen.

Tekst: Marie-Claire Metzer

Peter Post (55, psychiater) groeide op met klassieke muziek en speelde als kind klarinet, maar toen hij op z’n vijftiende de muziek van Charlie Parker en Dizzy Gillespie ontdekte, viel hij voor de jazz. Hij schakelde over op saxofoon en begon in bandjes te spelen. “De klassieke muziek is min of meer uit mijn leven verdwenen, ik houd toch meer van zwarte muziek.” Zo’n twintig jaar speelde hij in bands, en toen opeens helemaal niet meer. “Jazz is hard werken, je moet je techniek op peil houden en veel studeren om steeds weer beter te worden, het is niet iets wat je er even bij doet. Op een gegeven moment kon ik
het niet meer opbrengen en ben ik gestopt.”

Vijftien jaar lang raakte hij zijn instrument niet aan, tot hij werd gebeld door studievriend Feyo Sickinghe die een bigband wilde beginnen. Nu speelt Post alweer vijf jaar mee in Cool Dawn, een bigband in de traditie van de cool jazz. Cool Dawn heeft twee cd’s uitgebracht en een derde is in de maak. “We treden zo’n vijftien keer per jaar op, ook in het buitenland. In oktober gaan we een week naar China. Daar staan we in grote zalen van duizend man.” Tijdgebrek blijft een probleem, vrijwel alle bandleden hebben een reguliere baan, maar daar hebben ze een oplossing voor gevonden: een dubbele bezetting. “We zijn met 16 man, maar staan zelden allemaal tegelijk op het podium. We hebben meerdere saxofonisten en trompettisten, en ook basklarinet, tuba, piano en gitaar kunnen elkaar vervangen.”

Lees verder (pdf).