Geen saaie co’s

Linda Kuyvenhoven (22) is vierdejaars geneeskunde in Nijmegen.

 

 

 

Sinds april dit jaar ben ik omgedoopt van vrije feestvierende student naar co-assistent. Een functie die naast vroeg opstaan, optimaal gebruikmaken van je gratis OV en verantwoordelijkheid nemen, ook een gebrek aan vrije tijd met zich meebrengt.

Nu vrije tijd zo’n schaars goed is geworden, ben ik nog enthousiaster geworden met activiteiten en afspraken inplannen. Want zoals ik met een vriendin heb afgesproken: wij worden geen saaie co-assistenten die iedere avond uitgeteld op de bank liggen. We willen gewoon blijven sporten, samen eten en op alcoholvrije borrels komen tot maximaal 23.00 uur. Nou, dat kost flink wat energie. Want nadat ik in mijn twee weken ‘zomervakantie’ een week naar Frankrijk was geweest, een weekend een toernooi had gespeeld en daarna nog naar Parijs was gefietst (ja, echt), voelde ik me nog vermoeider dan ik de vakantie in was gegaan. Ik had alleen maar leuke dingen gedaan, maar geen moment rust gehad.

Ik voelde me nog vermoeider dan ik de vakantie was ingegaan

Nu heb ik met mezelf afgesproken dat ik minstens één avond in de week niets doe om even tot rust te komen. Het kost wat moeite, maar ik merk dat ik de dag erna meer focus heb tijdens het co-schap en het bijvoorbeeld veel beter kan volhouden een uur lang een radiologiebespreking aan te horen over alle-maal patiënten die ik zelf nog nooit gezien heb. Vandaar dat ik nu weet dat je meer artefacten hebt op een 3 Tesla MRI dan op een 1.5 Tesla MRI en dat oren er heel grappig uitzien bij beeldvorming van de hersenen.

Vanavond is mijn rustavond en dat is maar goed ook, want morgen word ik beoordeeld tijdens mijn anamnese. Want, aldus mijn supervisor, lichamelijk onderzoek kun je een aap nog leren, maar om anamnese af te nemen moet je écht iets kunnen.

Delen