Het naderen van een brug

Rogier Vogelenzang  (Hengelo, 1954) is huisarts n.p., was docent aan de huisartsenopleiding van het AMC en was lid van het Regionaal Tuchtcollege Amsterdam. Zijn favoriete pil: Het naderen van een brug van Roel Bentz van den Berg.

Tekst: Frank van Kolfschooten | Beeld: Peter Strelitski/DB

“Het naderen van een brug van Roel Bentz van den Berg is geschreven in een weergaloze stijl, met een bijna muzikale cadans en refererend aan de Amerikaanse soulmuziek”, zegt de voormalige Amsterdamse huisarts Rogier Vogelenzang. “Dat geeft een intens leesplezier, waarmee je de zwaarte van het onderwerp en de fascinerende complexiteit van de roman goed kunt hebben.”

De drie hoofdpersonen zijn: een man die wekenlang vermist wordt, diezelfde man na zijn dood nadat hij van een brug af is gesprongen, en zijn vriendin die al die tijd tussen hoop en vrees leeft en niet kan beginnen met rouwen. Dat rouwen lukt pas als de drie elkaar nog één keer hebben getroffen, in een schemerzone tussen leven en dood, bij de half afgebouwde brug over een rivier.

“Uitgangspunt van de roman is dat we door het instorten van instituties zoals de kerk en door het wegvallen van het geloof in hemel en hel steeds meer moeite hebben om de dood en het rouwen om de doden een plaats te geven in ons leven”, zegt Vogelenzang. “De schrijver laat de doden ronddwalen als daklozen in verlaten fabriekspanden aan de rand van de stad.”

‘We hebben steeds meer moeite om de dood een plaats te geven in ons leven’

In zijn huisartspraktijk had Vogelenzang geregeld te maken met patiënten die rouwden om verloren dierbaren. “Ik zag het als mijn taak om patiënten mijn steun aan te bieden en er ook alert op te zijn of ze goed wisten om te gaan met hun verlies en niet terechtkwamen in een depressie. Dat soort gesprekken, die tot de kerntaken van de huisartsgeneeskunde behoren, kwamen wel steeds meer in de verdrukking door allerlei managementtaken. Toen ik dertig jaar geleden begon als huisarts, ging ik op zaterdag alle patiënten af die in het ziekenhuis waren opgenomen en ging ik bij elke baby op kraambezoek. Maar tegenwoordig kun je als huisarts onmogelijk nog consequent dat soort contacten onderhouden.”

Vogelenzang heeft onlangs ook zelf een (eerste) roman gepubliceerd, Aantekeningen van een hulpweigeraar. Hij heeft zich laten inspireren door een krantenbericht over een bejaarde man die dood was gevonden in zijn huis in de Amsterdamse wijk De Pijp. Bij het uitruimen vond de ggd ook het lijk van zijn twee jaar eerder overleden vrouw, van wie hij geen afscheid had kunnen nemen. “Ik heb de eerste versie van mijn roman geschreven in de vroege ochtenden, voordat mijn spreekuur begon. Nadat ik in 2014 met mijn huisartspraktijk gestopt ben, heb ik de roman voltooid.”