John Hagendoorn (1949 – 2021)

afscheid / kinderarts, zeer geliefde collega en een bijzonder mens

Beeld privécollectie

Op 27 mei 2021 overleed door een ongeval onverwacht kinderarts John Hagendoorn. Hij werd 71 jaar. (Oud)kinderartsen in het St Jansdal Ziekenhuis in Harderwijk: “Wij verliezen in John een zeer geliefde collega en vooral een bijzonder mens.” 

John Hagendoorn was 28 jaar lang als kinderarts werkzaam in het St Jansdal Ziekenhuis in Harderwijk. Toen hij daar kwam werken, was het nog een tweemanspraktijk. Met zijn collega Willem Peelen had Hagendoorn om en om dienst, iets wat we ons als kinderartsen nu niet meer kunnen voorstellen. Maar in die tijd was dat gebruikelijk. Overdag werken, ‘s nachts dienst, overdag weer poli; en dat terwijl hij zelf ook een jong gezin had. Maar het zieke kind had altijd prioriteit: “Er is een kind ziek, ik moet er naar toe”. 

Hagendoorn was een bevlogen kinderarts, met hart voor zijn vak en voor zijn patiëntjes. Van zuigeling tot adolescent, bij hem waren ze in goede handen. Zijn speciale aandachtsvelden waren diabetes, ADHD en acute zorg. Voor de acute zorg ging de inzet van John verder dan het ziekenhuis. Jarenlang is hij APLS-instructeur geweest en werkte hij mee aan de landelijke scholing van zorgprofessionals in de acute opvang van het zieke kind. 

Naast de patiëntenzorg heeft John zich jarenlang bestuurlijk ingezet in het St Jansdal, als vakgroepvoorzitter en als voorzitter van de Medische Staf. Dit deed hij omdat hij geloofde dat wat hij belangrijk vond in de zorg (het belang van de patiënt centraal stellen) verdedigd moest worden tegen financiële en bedrijfstechnische belangen. Na zijn pensionering werd hij actief binnen de stichting Vrienden van het Jansdal. Op al deze plekken was hij zeer betrokken en speelde hij een verbindende rol. 

‘Het zieke kind had altijd prioriteit bij hem’

Persoonlijk hebben wij John leren kennen als een hartelijke, aimabele, trouwe en verbindende collega, die zich met een flinke dosis humor op de werkvloer begaf. Oprecht geïnteresseerd in anderen, altijd opgewekt en opgeruimd, zeer geliefd bij patiëntjes, ouders, het personeel, en een maatje voor zijn collega’s. Een mooi mens! Met zijn humor wist hij ook in de vakgroep de juiste sfeer neer te zetten. Werd er te veel gediscussieerd of te lang overlegd, dan was zijn opmerking steevast: “Komaan, nu niet langer mieren, maar trekt uw rapieren, en los op de buit”. 

Na zijn pensionering in 2014 kwam er meer tijd voor zijn familie en zijn hobby’s. Helaas kwam er in mei door een ongeval onverwacht een einde aan zijn leven. Onze gedachten als (oud)kinderartsen van St Jansdal gaan uit naar zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen. We wensen hen veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies. 

Delen