Christianne Bruschke (1964 – 2023)
afscheid / “Dankbaar voor haar grote inzet voor en bijdrage aan de diergezondheid”
Op 12 september van dit jaar overleed dierenarts Christianne Bruschke. Met haar overlijden heeft Nederland een internationale autoriteit op veterinair gebied verloren, schrijft Julia Hamel namens de Koninklijke Nederlandse Maatschappij voor Diergeneeskunde (KNMvD). “We zijn dankbaar voor haar grote inzet voor en bijdrage aan de diergezondheid, in ons land en over de grens.”
Die inzet begon al op jonge leeftijd. Toen ze tien jaar was, maakte Bruschke kenbaar dierenarts te willen worden. “Thuis hadden we allerlei dieren”, vertelt haar moeder Gon Bruschke. “Een poes, konijnen, cavia’s en hamsters. En ze reed heel graag paard. Het zat er al jong in.”
Christianne werd op 11 juni 1964 in Utrecht geboren. Haar vader was cardioloog, haar moeder algemeen klinisch analiste. Christianne was een van drie kinderen. Ze had een broer en een zus met wie ze altijd een hechte band heeft gehad. Tijdens haar studie diergeneeskunde in Utrecht ging ze in de paasvakantie schapen verlossen in Zeeland en logeerde ze op de boerderij.
Dieren waren alles voor haar. Ze werkte later dan ook op verschillende plekken aan het verbeteren van diergezondheid en het voorkomen en bestrijden van dierziekten, ook in Caribisch Nederland.
Na een aantal jaren dierenarts geweest te zijn, kwam ze via allerlei functies bij diverse organisaties uiteindelijk terecht bij het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV). Daar werd ze Chief Veterinary Officer (CVO), de hoogste ambtenaar op het gebied van diergezondheid.
‘Bij crises kon ze gedegen, onderbouwd en snel veterinair adviseren’
Hugo van Kasteel, directeur Dierlijke Agroketens en Dierenwelzijn bij het ministerie van LNV, noemt Bruschke een collega met een enorme inhoudelijke deskundigheid en groot gezag. “Met al haar kwaliteiten was ze in staat om bijvoorbeeld in tijden van dierziektencrises – zoals vogelgriep en COVID19 bij nertsen – gedegen, onderbouwd, scherp en snel veterinair te adviseren.”
Volgens Van Kasteel was ze voor zichzelf en anderen kritisch en veeleisend. “Als je daarbij optelt wat voor alle dierenartsen lijkt te gelden, namelijk dat het eigenwijze types zijn, dan is duidelijk dat het niet altijd makkelijk was om met haar samen te werken.”
Christianne was trouw in vriendschappen. “Voor echte vrienden en vriendinnen was ze betrokken en loyaal”, zegt Sandor Gaastra, een goede vriend die Christianne meer dan veertig jaar kende. “Daarnaast was ze ook dapper en stoer. Ze ging in haar uppie de wereld over, voor werk of privé. Ze deed graag aan diepzeeduiken en ging fietsen in IJsland en Noorwegen onder barre omstandigheden: zeventig kilometer over een gedeeltelijk onverharde weg met bepakking, en met windkracht 7 en regen tegen. Ze kon heel goed afzien en daar naderhand van genieten en trots op zijn.”
In 2021 werd bij Bruschke een hersentumor geconstateerd. Ondanks haar ziekte en de behandelingen ging ze zo lang mogelijk door met werken. Vlak voor haar overlijden, zei ze: “Ik heb een mooi leven gehad en heb alles kunnen doen wat ik graag wilde doen.”
