Precisiewerk bij tandheelkunde én viool
Loes Mevissen (23) speelt viool en studeert tandheelkunde aan de Rijksuniversiteit Groningen. Deze maand toert ze door Nederland met het Nederlands Studenten Orkest (NSO). Ze vertelt over haar liefde voor de muziek én de mondzorg.
Achtergrond
Mijn moeder en zusje spelen viool, mijn broer cello. Mijn vader luistert graag, maar hoort niet of het goed is. Hij is huisarts, mijn moeder is kinderpsychiater. Mijn broer is bijna basisarts.
Viool
Mijn moeder speelde wel eens viool voor mij. Ik was 4 en wilde dat ook kunnen. Ik heb lang les gehad bij Rita Rouw op de Strijkersstudio in Groningen. Tijdens de middelbare school zat ik in de Jong Talentklas bij Kati Sebestyén. Van haar kreeg ik ook les op het conservatorium, in de vooropleiding en in het eerste jaar.
Arts en Auto sprak drie medisch studenten uit het Nederlands Studenten Orkest, dat in februari door Nederland toert. Wat maakt dat zij via muziek kunnen loskomen van alle hectiek? Hoe combineren ze het spelen met hun studie? > naar alle interviews
Muziek
Er komt zoveel gevoel bij een instrument kijken. In het normale leven sta je daar veel minder bij stil. Door muziek heb ik me goed leren uiten, ook buiten de muziek. Waarschijnlijk omdat ik vroeg met spelen begonnen ben. En het is echt een passie, die heeft ook niet iedereen.
Studie
Ik begon op het conservatorium. Daar vond ik het leuk, maar toch zat ik niet helemaal op mijn plek. Ik miste iets. Omdat ik niet wist wat ik dan wél wilde, ging ik allerlei studies langs. Gezondheidszorg, rechten, bedrijfskunde. Het leek me allemaal niets voor mij. Dan ga ik met viool verder, besloot ik. Ik zou alleen nog bij Tandheelkunde gaan kijken. Toen ik daar was, wist ik: dít wil ik doen.
Je mond is zoiets belangrijks, zo’n groot onderdeel van je uiterlijk. Ik houd van het praktijkgerichte aspect en werk graag met mijn handen. Net als bij een viool ben je bij tandheelkunde heel precies bezig. Kleine afstanden tussen de snaren, kleine afstanden in de mond. En veel gepriegel.
Muziekpauze
Twee studies naast elkaar werkte niet voor mij. Als ik iets doe, wil ik het goed doen. Daarom besloot ik na één jaar te stoppen met het conservatorium, en daarmee met professioneel viool (gaan) spelen. Het was de moeilijkste beslissing die ik ooit heb gemaakt. Ik speelde al zo lang. Twee jaar bleef mijn vioolkist dicht, ik kón hem niet meer openen. Daar heb ik wel verdriet van gehad. Vaak dacht ik: wat heb ik weggegooid?
Na drie jaar tandheelkunde had ik mijn bachelor en wilde ik er even tussenuit; het vioolspel weer rustig oppakken, nadat ik twee jaar niet heb gespeeld. Daarom heb ik nu een tussenjaar voordat ik aan mijn master begin.
Nederlands Studenten Orkest
Mijn broer speelde eerder cello in het Nederlands Studentenorkest (NSO). Eind 2022 heb ik auditie gedaan. Nu ben ik hier weer dagelijks met muziek bezig. Dat heb ik zo gemist.
Je bent een maand lang samen. Eerst twee weken oefenen en vanaf 12 februari de optredens. Je leert heel goed naar elkaar te luisteren. Er is elke dag feest, dus je bent ook moe. Daar leer je mee omgaan. Soms denk je ‘oe’. Dan slepen anderen je erdoor heen. En dan ga je weer samen spelen, samenwerken, naar elkaar luisteren. Tien uur per dag. Het is heerlijk om er weer zo mee bezig te zijn.
Tijdens de middelbare school zat ik ook in het Haydn Jeugd Strijkorkest. Ik heb het altijd leuk gevonden om muziek van een bepaald niveau aan een publiek te laten horen. Als iedereen zijn noten kent, kun je een laag dieper gaan. Je raakt dan soms bijna in een soort extase.
Muzieksmaak
Ik houd heel erg van romantische muziek. We spelen met het NSO de Symfonie nr. 7 in E van Bruckner, die vind ik zo ontzettend prachtig. En het celloconcert Elgar is ook heel mooi.
Optreden
Ik heb vooral heel veel zin in optreden, al vind ik het ook spannend. De vrienden die ik de afgelopen drie jaar heb gemaakt, hebben mij nog nooit horen spelen. Die gaan mij allemaal zien. Soms voelt dat alsof ik me binnenstebuiten toon. Een vriendinnetje van de middelbare school zei eens dat ze me bijna niet herkende toen ze me voor het eerst zag optreden. Door de concentratie die ik heb, het gevoel dat ik erin stop. Niet dat ik veel beweeg of extreme mimiek vertoon. Maar als ik speel, ben ik bijna ergens anders. Na een optreden vind ik het ook moeilijk om te bepalen hoe het ging.
Combinatie studie/muziek
Mijn studie neem ik heel serieus, ik ben nog steeds blij dat ik tandheelkunde ben gaan studeren. Daar maakt het niet uit hoeveel uur je studeert, als je je tentamen maar haalt. Hierna wil ik in verschillende praktijken gaan werken om te zien wat ik prettig vind. In de praktijk van mijn tandarts klonk altijd klassieke muziek. Dat wil ik later ook.
Als ik straks aan mijn master begin, wil ik blijven spelen. Dat ik dan niet meer op hoog niveau speel, moet ik nog leren accepteren: ook een lager pitje is goed. Ik woon in een heel leuk gemengd studentenhuis. Het zal even wennen zijn dat iedereen me dan hoort oefenen. Maar mijn huisgenoten vinden het juist leuk dat ik viool speel.
Meer informatie: NSO.nl
