Mijn eerste jaar – Bart Duivenvoorden
Op kamers, leren koken, nieuwe vrienden maken en een bijbaantje zoeken. O ja, en ook nog studeren. Alles verandert, maar daar ben je zo aan gewend. Vier studenten kijken terug op hun eerste jaar. Deze aflevering: Bart Duivenvoorden (23) Oefentherapie Hogeschool van Amsterdam.
Tekst: Andrea Linschoten en Martijn Reinink
“Na twee jaar politieke wetenschappen te hebben gestudeerd, dacht ik: nee, dit is niet mijn studie. Ik ga iets heel anders doen, iets met bewegen. Dat heeft altijd mijn interesse gehad. Ik heb op topniveau gebasketbald; inmiddels speel ik op het op een na hoogste niveau in Nederland. Fysiotherapie lag voor de hand, maar een oud-teamgenoot wees me op oefentherapie. Ik ben naar de open dagen van beide opleidingen geweest en de sfeer bij oefentherapie sprak me meer aan. Het was gezellig, huiselijk. Bij fysiotherapie had ik het idee dat je als student een nummer bent en in een soort fabriek wordt klaargestoomd voor de praktijk.
‘We zijn één grote familie’
Vanaf het begin voel ik me thuis op de opleiding. Met de studenten vormen we een grote familie. Ik ben bij mijn ouders in Noordwijkerhout blijven wonen, omdat ik daar mijn verplichtingen heb – basketbal, de verzorging bij een voetbalteam – maar geregeld ga ik een avondje uit met studiegenoten.
Van het niveau van de opleiding had ik wat meer verwacht. Ik mis soms wat diepgang. In het eerste jaar wordt een brede basis gelegd. Dat is op zich hartstikke leuk en dat je breder kijkt dan de klacht, spreekt me juist aan in oefentherapie. Maar de studie is wel erg breed.”