Nicolien Aspeslagh (1956-2016)
Op 5 juli overleed op 59-jarige leeftijd Nicolien Aspeslagh. Nadat zij wegens gezondheidsproblemen als tandarts was gestopt, werd Nicolien praktijkadviseur bij VvAA. Zij was koersvast en behield, ook toen zij ongeneeslijk ziek werd, waar mogelijk de regie. Haar collega’s missen haar.
Tekst: Wout de Bruijne
Als kind wilde de Rotterdamse Nicolien Aspeslagh al tandarts worden. Ze vond het leuk om te sleutelen aan kapotte voorwerpen als sloten en horloges. Toen ze ontdekte dat een tandarts ook vaak moest repareren, wist ze wat ze later wilde worden.
Na haar studie tandheelkunde in Utrecht, ging Nicolien Aspeslagh in 1982 als tandarts aan de slag in een praktijk in Breukelen. Ze hield van haar werk en van het contact met de patiënten. Maar in 1993 moest ze haar baan opgeven omdat zij, vooral door het hanteren van de boor, steeds meer pijnklachten in haar polsen kreeg. Een operatie mocht helaas niet baten.
Lang zat Nicolien niet bij de pakken neer, zij schoolde zich om. Aan de Erasmusuniversiteit in Rotterdam voltooide zij de opleiding bedrijfsadministratie, SPD. Ze werkte van 1995 tot 1999 voor het in accountancy, belastingadvies en consultancy gespecialiseerde bedrijf Paardekooper en Hoffman.
Ze was een betrouwbare, veel geraadpleegde vraagbaak voor klanten en collega’s
In 1999 keerde Nicolien Aspeslagh terug naar de wereld van de mondzorg. Bij VvAA werd zij praktijkadviseur tandheelkundige beroepen. VvAA was net begonnen met het werken met beroepsgroepenteams en de voormalige tandarts was medevormgever van het eerste tandartsenteam. Gezien haar verleden was Aspeslagh een betrouwbare, veel geraadpleegde vraagbaak voor klanten en collega’s. In 2014 maakte zij de overstap naar het beroepsgroepenteam Huisartsen & Verloskundigen. Zij was net energiek begonnen zich de vraagstukken van de huisartsenmarkt eigen te maken, toen er datzelfde jaar werd geconstateerd dat zij ernstig ziek was.
Nicolien Aspeslagh was een markante persoonlijkheid, uitgesproken en weleens rechtlijnig in haar opvattingen en zienswijze. Daardoor was ze niet voor iedereen altijd even toegankelijk, maar wie de tijd nam en haar beter leerde kennen, ontdekte vooral een warm en betrokken mens. Die betrokkenheid bleek ook uit haar bestuurswerk voor de stichting Vrouwen voor Vrouwen, een vrijwilligersorganisatie die gezondheidsprojecten opzet voor vrouwen in Nepal.
Tandarts Aspeslagh had veel gevoel voor humor en was zeer loyaal aan collega’s en klanten. Die loyaliteit maakte dat zij tijdens haar ziek-zijn met regelmaat kaartjes en telefoontjes bleef ontvangen. Nicolien Aspeslagh is op de voor haar kenmerkende wijze met de ziekte omgegaan, aan het stuur waar mogelijk en vastberaden in haar keuzes en koers. De regie heeft zij, zoals zij dat wilde, grotendeels zelf kunnen behouden, tot aan het moment van haar overlijden.
