Peter Harting (1929-2017)

Op 26 april overleed, op 87-jarige leeftijd Peter Harting, huisarts in ruste. Harting heeft veel betekend voor de sportgeneeskunde in Nederland.

Tekst: Wout de Bruijne

Pieter Cornelis (Peter) Harting werd geboren in Alphen aan de Rijn. Hij groeide op in Den Haag en ging na de oorlog geneeskunde studeren, eerst in Leiden, later in Utrecht. In 1950 trouwde hij met medestudent Nini Rümke en in 1952 studeerde hij af. Na zijn studie werd Peter Harting arts bij de marine. In 1957 vestigde hij zich als huisarts op Aruba. Hij was geliefd bij de bewoners van het eiland, ook omdat hij medeoprichter was van Bibito Pin, een tehuis voor geestelijke gehandicapte kinderen.

Harting voelde zich thuis op Aruba. Hij werkte er hard en genoot daarnaast van de zon, de zee en de manier van leven. Het artsengezin bleef 12 jaar op de Antillen en ook later kwam Peter Harting er nog vaak terug.

In 1968 settelde hij zich in Arnhem als huisarts in een groepspraktijk. Daarnaast volgde Harting een Rogeriaanse opleiding voor psychotherapeut. Hij had een bijzondere belangstelling voor sport en zette zich in voor sportclubs in Arnhem en in het algemeen voor de sportgeneeskunde in Nederland.

Dit laatste deed hij vooral bij de Vereniging voor Sportgeneeskunde (VSG). Met medepioniers op sportartsengebied als Wim Mosterd, John Wesseling en Sjung Hermans behoorde Peter Harting tot de ‘voorvaderen’ van de sportgeneeskunde in Nederland. Orthopedisch chirurg en goede vriend Hermans herinnert zich dat Harting ingewikkelde problemen scherp kon analyseren. “En hij was iemand die
initiatieven nam en met zijn open, vriendelijke verschijning mensen onderling kon verenigen.”

‘Met zijn open, vriendelijke verschijning kon hij mensen onderling verenigen’

Peter Harting heeft zich er enorm voor ingezet om de sportgeneeskunde als officieel specialisme op de kaart te zetten. Hij was lange tijd bestuurslid van de vereniging en werd benoemd tot erelid.

Later in zijn carrière is de huisarts achtereenvolgens studentenarts en bedrijfsarts geweest. Nadat hij in 1990 was gestopt als zorgprofessional, ontving hij voor zijn verdiensten in het vak een koninklijke onderscheiding. Hij was vanaf dat moment een trotse Officier in de Orde van Oranje-Nassau.

Vlak na zijn pensionering, tijdens een bezoek aan zijn geliefde Aruba, overleefde de huisarts in ruste een
zware hartaanval. Het was niet de eerste keer dat dokter Harting zelf de dood in de ogen keek. Eerder raakte hij, ook op Aruba, onderweg naar een bevalling betrokken bij een ernstig auto-ongeluk. Het was ook nog niet de laatste keer. Na zijn pensionering was hij meermaals ernstig ziek, maar kwam dat steeds weer te boven. Volgens zijn kinderen was hun vader een levensgenieter met zeven levens.

Peter Harting hield nog steeds van het leven nadat zijn vrouw Nini in 2015 was overleden. Hij was vooral dol op zijn klein- en achterkleinkinderen. Maar toen hij afgelopen maart opnieuw ziek werd, was het afscheid, na een kort ziekbed, ditmaal wél definitief.

 

Delen