Ruud Vergroesen (1959-2016)
Op 22 januari overleed Ruud Vergroesen, huisarts in Waalre, in zijn slaap aan een hartstilstand. Vergroesen was zeer geliefd bij zijn patiënten. ‘Een man van weinig woorden, maar met een luisterend oor en een groot hart voor zijn patiënten.’
Tekst: Wout de Bruijne
Eindhovenaar Ruud Vergroesen wil als middelbare scholier, net als zijn vader die overigens ook Ruud heette, huisarts worden. Maar hij wordt tweemaal uitgeloot voor geneeskunde. Hij zet door en kan in 1979 toch voor de gewenste studie terecht in Amsterdam. In 1987 vervolgt hij zijn studie in Groot-Brittannië, waarna hij zich in 1991 huisarts kan noemen.
Vergroesen start samen met huisarts Frits van Sambeek een praktijk in Waalre. Vanaf 1993 zet hij deze praktijk solo voort. Datzelfde jaar trouwt hij met Janine Dieudonné en samen krijgen ze twee jongens en twee meisjes.
Vanaf 2000 gaat Ruud Vergroesen in een samenwerkingsverband met de Universiteit van Maastricht co-assistenten en huisartsen opleiden. Hij is mede-initiatiefnemer van de Waarneemregeling Groot Eindhoven waarbij hij tot 2007 in het bestuur zit.
In 2012 rondt de Waalrese huisarts een opleiding in hart- en vaatziekten af, waarna hij in dit specialisme tevens als kaderarts aan het werk gaat. Ook zet hij tussen de eerste en tweede lijn een transmurale behandeling op van cardio-logische patiënten. Vergroesen staat nog midden in het leven en in zijn werk als hij begin dit jaar op 56-jarige leeftijd onverwacht in zijn slaap overlijdt. Dit jaar zou hij 25 jaar zorgprofessional zijn.
Hij was altijd bereid dat stapje extra te zetten voor zijn patiënten
Ruud Vergroesen was zeer geliefd bij zijn patiënten. “Bij ons komt steeds weer het onvoorstelbare en niet te bevatten nieuws naar boven”, schrijft een patiënt aan de familie. “Slechts een goede week geleden was ik nog bij hem voor een consult en dan nu dit diep- en dieptrieste bericht. Wij zullen ons Ruud herinneren als evenwichtig, geïnteresseerd, bescheiden en buitengewoon aardig; als een huisarts die veel vertrouwen en betrokkenheid uitstraalde.” Bij de drukbezochte uitvaartdienst brengen de aanwezige patiënten hun huisarts spontaan een staande ovatie.
Volgens broer Diederik was zijn oudste broer een zeer empathische arts, die altijd bereid was dat stapje extra te zetten voor zijn patiënten. “Zo stond hij eens op oudejaarsavond om tien voor twaalf bij iemand nog een pijnlijk oor uit te spuiten.” Diederik Vergroesen noemt Ruud een man van weinig woorden. “Maar hij luisterde des te beter en als hij wat zei was het meestal raak. Hij uitte zich wel heel graag via toneel, cabaret en zang. Vooral in zijn studententijd in Nederland en in Engeland heeft hij daar veel aan gedaan.” Andere steekwoorden die volgens Diederik bij Ruud Vergroesen hoorden, zijn humor, bescheidenheid en betrouwbaarheid.
