Thuiszorg door studenten

ondernemen / de thuiszorg persoonlijker en kleinschaliger maken

Als tweedejaars hbo-v-student begon Emile de Roy van Zuydewijn zijn eigen thuiszorgorganisatie. De verpleegkundige heeft nu, vijftien jaar later, 340 studenten in dienst, die actief zijn in vijf grote steden. 

Kies iets waar altijd werk in zal zijn’, adviseert zijn stiefvader hem, als Emile de Roy van Zuydewijn (36) zijn opleiding industrieel ontwerpen moet staken omdat hij te weinig punten heeft gehaald. De keuze valt op verpleegkunde. “Een ontdekking”, noemt hij de studie. “De stage, maar ook de colleges: het was voor mij een soort Discovery Channel, zó interessant.”

Hij kiest voor een bijbaan bij een thuiszorgorganisatie. “Wijkverpleging had een stoffig imago, maar ik vond en vind het fantastisch om mensen in hun eigen huis te helpen.” Tegelijkertijd ziet hij in de organisatie dingen die in zijn ogen beter kunnen. “Ik had het idee dat ik onderdeel was van een fabriek.” 

Omdat hij, tweedejaars intussen, niet de illusie heeft die organisatie te kunnen veranderen, richt hij in 2005 zelf een bedrijfje op: Emile Thuiszorg. “Ik wilde de thuiszorg persoonlijker en kleinschaliger maken, met zelfsturende wijkteams, die zich voegen naar de wensen van de cliënt. Internet op de telefoon kwam indertijd net op. Waar die grote organisatie met dikke mappen en urenbriefjes werkte, maakte ik een elektronisch cliëntendossier, zodat ik, terwijl ik in de les zat, kon zien hoe het met de cliënten en medewerkers ging.”

Die medewerkers zijn studenten. Destijds en nu nog steeds. “Er is een tekort aan mensen in de zorg en ik had als student ervaren hoe mooi en leerzaam dit werk is.” Hoe stoomt hij ze klaar voor dit werk? Het zijn namelijk niet allemaal (para)medisch studenten. “We zijn in samenwerking met het ROC een academie gestart, die we nu in eigen beheer hebben. Daar leren ze de basis in één dag. Vervolgens kijken we per cliënt welke aanvullende scholing nodig is. Het gebruik van een tillift bijvoorbeeld, leren ze ‘on the job’.” 

Cliënt via Marktplaats

Zijn eerste cliënten hebben een persoonsgebonden budget (pgb). “Zo was ik voor vergoeding niet afhankelijk van een gemeente of zorgverzekeraar. Mijn eerste cliënt heb ik aangesproken op het terras, nadat ik hem hoorde klagen over de thuiszorg. Een andere vond ik via Marktplaats.”

Zijn bedrijf groeit en blijft groeien. Vijftien jaar na de start bieden 340 ‘Emilers’ – zoals de studenten worden genoemd – thuiszorg in Amsterdam, Groningen, Leiden, Nijmegen en Utrecht. Inmiddels heeft Emile Thuiszorg contracten met die gemeenten en valt zo’n 80 procent van de dienstverlening onder de Wmo. “We bieden hulp in de huishouding, begeleiding en persoonlijke verzorging, waarbij we samenwerken met de wijkverpleegkundige.” Omdat Van Zuydewijn (nog) geen contracten met zorgverzekeraars heeft, werkt hij voor de zorg die onder de Zorgverzekeringswet valt in onderaannemerschap voor andere zorgorganisaties. 

‘Ik had het idee dat ik onderdeel was van een fabriek’

Naast alle studenten werken er sinds kort zes afgestudeerden (vijf fte). “Dat wilde ik nooit”, zegt Van Zuydewijn. “Ik wilde geen managers, geen hiërarchie. Maar ik kreeg het zo druk en alle verantwoordelijkheid lag bij mij, dat ik er niet aan ontkwam. Ik ben er nu heel blij mee.” Lachend: “Het zijn trouwens geen managers, maar moderne leidinggevenden.”

Het geeft hem de kans om verder te pionieren én weer zelf met de ‘handen aan het bed’ te staan. “Tot twee jaar geleden, toen mijn laatste vaste cliënt verhuisde, ben ik altijd als hulpverlener blijven werken. Dat ik dat niet meer doe, zit me dwars. Ik mis het, dus grote kans dat ik straks weer op de fiets spring en cliënten bezoek.” 

Delen