Zorgfamilie: Ormel
zorgfamilies / Ormel
Staand v.l.n.r.: Eline Vegter (35), aios huisartsgeneeskunde; Harm Ormel (36), gezondheidswetenschapper/subsidieadviseur; Paul Ormel (34), rijksambtenaar VWS (senior beleidsmedewerker lichaamsmateriaal); Joris de Graaf (32), revalidatiearts; Frederieke Ormel (30), aios infectieziektebestrijding; Owen Gutteridge (30), privacy officer GGD; Shirley Nijkamp (36), behandelaar mensen met autisme; Matthijs van Oostrom (38), jeugdconsulent; Robin Buskes (28), lichaamsgericht therapeut en begeleider GGZ.
Zittend v.l.n.r.: Laura Markodimitraki, aios huisartsgeneeskunde (31); Wendelien van Oostrom-Ormel (66), directeur-bestuurder hospice; Gerrit Ormel (96), huisarts niet praktiserend; Henk Jan Ormel (68), dierenarts en Europarlementariër.
Niet op de foto: Nienke de Graaf (30), geestelijk verzorger; Mark Aalders (39), projectmedewerker aangepast sporten.
Wendelien van Oostrum-Ormel: “Mijn vader was een huisarts van de oude stempel. Hij had in Schiedam een grote praktijk aan huis en stond altijd voor iedereen klaar. Mijn moeder hielp in de praktijk. Ze vormden hun leven lang een team. Mijn vader was altijd begaan met de mensen waar iets mee was. Dat herken ik. Ik ben bestuurder, maar wel altijd van maatschappelijke organisaties die zich richten op de kwetsbare mens.
Mijn vader ging ook echt de verbinding aan, heeft ook nog steeds contact met oud-patiënten. Mijn vader werkte veel, maar was er altijd voor ons. Mijn zus Liesbeth en broer Casper werken niet in de zorg. Mijn broer Henk Jan wist al heel vroeg dat hij geen arts maar dierenarts wilde worden, hij was altijd met dieren bezig. We zijn als familie trots dat hij de eerste Nederlandse dierenarts in het Europees Parlement is.
‘Grappig is dat hij de kleinkinderen die arts zijn, altijd collega noemt’
Ik kom uit een warm gezin en we zijn nog steeds een warme familie. De Ormel-dagen zijn beroemd; dan komen we allemaal bij elkaar. Mijn vader zorgde dan altijd voor een opvoedkundige excursie, de OE’tjes noemden we die. Dan gingen we een stad bekijken of naar het museum. We zijn onderling sterk verbonden. Door alle leuke dingen die we doen, maar zeker ook door verdrietige gebeurtenissen, zoals het plotselinge overlijden van onze neef Bart op 19-jarige leeftijd in 2019.
Mijn vader is het middelpunt van de familie en is nog zeer geïnteresseerd in iedereen. Zijn sociale netwerk is groot, ook omdat hij nog steeds filosofieles geeft. Grappig is dat hij de kleinkinderen die arts zijn, altijd collega noemt.”
In het jubileumjaar van VvAA portretteert Arts en Auto grote ‘zorgfamilies’.
