Bedrijfsarts in de knel

Zzp’er Jan Kooijstra begeleidt als bedrijfsarts voor diverse kleine en middelgrote ondernemingen uitgevallen werknemers. Op een dag meldt zich bij hem een vrouw die in verband met psychische klachten en alcoholafhankelijkheid haar werk als administratief medewerker op een scholengemeenschap moet verzuimen. Bij het beoordelen van de arbeidsmogelijkheden van de vrouw is Kooijstra aanvankelijk van mening dat er een goede kans bestaat op voldoende herstel, om relatief snel weer in de eigen functie aan de slag te kunnen. Helaas blijft het verwachte herstel uit. Onder meer door een onvoorziene hartoperatie die de vrouw moet ondergaan. Daarom komt de bedrijfsarts tot de conclusie dat er voor de vrouw geen benutbare mogelijkheden meer zijn als het gaat om het verrichten van arbeid.

Na twee jaar ziekte beslist het UWV naar aanleiding van de uitkomsten van de WIA-keuring dat er nog wél mogelijkheden waren om betaald werk te verrichten. Omdat de werkgever onvoldoende reïntegratieresultaat heeft bereikt en ook verzuimd heeft op tijd te zoeken naar gepast werk bij een andere werkgever, legt het UWV de werkgever een loonsanctie op. Een flinke kostenpost, want de sanctie betekent dat de werkgever maximaal 52 weken langer loon door moet betalen. Omdat de werkgever heeft gehandeld op grond van Kooijstra’s conclusie dat er geen mogelijkheden meer zouden zijn, houdt de werkgever de bedrijfsarts aansprakelijk voor de gevolgen van de loonsanctie. Een claim die tienduizenden euro’s bedraagt. De bedrijfsarts heeft dus een probleem.

Lees verder (pdf).