Aftellen

column / Lisa Buren (24) uit Utrecht is laatstejaars diergeneeskunde

‘Hoelang moet jij nog?’ is de vraag die ik iedere week wel meerdere keren krijg. Nog iets minder dan een jaar, is dan het antwoord. In februari 2024 word ik, na 9 jaar, eindelijk dierenarts. Nominaal afstuderen (in 6 jaar) is voor de meesten in mijn studie een illusie. Er zit een verplichte wachttijd tussen de bachelor en master van ongeveer een jaar; mocht je daarnaast nog iets anders doen als bijvoorbeeld een bestuursjaar, dan telt dat al snel op, 7 of 8 jaar studeren is voor ons dan ook geen uitzondering.

Volgend jaar bereikt mijn DUO-teller € 100.000,-

Ik behoor bovendien tot de ultieme pechgeneratie – begonnen in 2015, het jaar dat het leenstelsel begon. Sindsdien heb ik de voorwaarden steeds meer zien veranderen tot het afgeschaft werd. Maar ja, voor mij veranderde dat niets. Ik had geen geld, dus geen andere keus dan te lenen én te werken. Op zich geen probleem, maar studeren én werken wordt vrijwel onmogelijk naarmate een medische studie vordert. Tijdens je coschappen werk je makkelijk 60-70 uur per week, zonder vakanties en zonder vergoeding natuurlijk. Passie voor het vak, heet dat. De tijd die je dan nog over hebt, gaat zitten in werk en als je geluk hebt in het zien van vrienden en familie. In die tijd gaat de teller van DUO door, in februari 2024 bereikt mijn teller € 100.000,-.

Soms zou ik even willen stoppen met tellen, gewoon om even te bedenken wat ik wil. Dan zou ik nog steeds dierenarts willen worden en me geen zorgen meer willen maken of ik aan het einde van de maand wel rondkom. En die tijd komt wel, nadat ik afstudeer. Er zijn banen genoeg voor een nieuwe veearts, dus ik heb dan eindelijk keuze. De hypotheekadviseur lacht weliswaar angstig als hij mijn schuld hoort, maar die optelsom ga ik later wel weer maken.

Delen