Alle beetjes helpen – Weg uit de drukte

‘Hoe levert u een bijdrage aan een duurzame wereld?’, vroeg Arts en Auto de lezers. De redactie kreeg enthousiaste reacties uit alle hoeken van het land. Niet je hele leven omgooien, maar steeds iets kleins veranderen, lijkt het motto. “Hou je leven fijn, maar kijk kritisch naar wat je anders kunt doen.” In deze reeks vertellen lezers hoe zij dat aanpakken. Wie weet raakt u geïnspireerd.

Tekst: Andrea Linschoten

 

Pijnspecialist palliatieve zorg Heinrich Moser (55) verliet vier jaar geleden de Randstad en verhuisde met zijn man naar de Achterhoek. In het buitengebied van de gemeente Oude IJsselstreek verbouwden zij een boerderij uit 1645 tot een bijna energieneutraal huis. De buitenkant bleef intact, de binnenkant werd volledig gestript en daarna maximaal geïsoleerd. Er liggen zonnepanelen op het dak en een warmtepomp zorgt voor de ideale binnentemperatuur. Gas gebruiken ze niet meer. Verder houden ze schapen, kippen en ganzen, geven ze veel aandacht aan hun zomerbloementuin en verbouwen ze in de moestuin van 600 m² veel groente en fruit op biologische wijze.

Klik op de afbeelding voor meer foto’s

Moser:“We wilden weg uit de drukke Randstad, moe van de constante prikkels, om duurzamer te gaan leven. En, we wilden minder afhankelijk worden, dus meer eigen groente verbouwen en vlees telen. Mensen vragen of dat niet veel tijd kost naast het werk, maar het is onze hobby geworden en een andere manier van leven. Ik ga minder vaak naar de opera of naar de grote stad om te shoppen, maar ik ben graag met vrienden op de boerderij.”

Moser verbaast zich erover hoeveel zelfgeteelde groenten en fruit van het land komt. “Dat is bevredigender dan ik had gedacht. Daarnaast wekken we meer stroom op dan we vooraf hadden berekend. Helaas moeten we er wel voor betalen als we op een zonnige dag stroom terug leveren”, zegt hij lachend.

Het is niet alleen maar een ideaal plaatje, stelt de pijnspecialist. “We moesten beiden wennen aan de omgang met de nabijheid van de dood op de boerderij. Het komt voor dat beesten het niet overleven, dat kippen gehaald worden door de marter, of een ziekte toeslaat bij jonge lammetjes. Je weet best dat de dieren uiteindelijk de diepvries ingaan en je denkt dat je je er niet aan hecht. Maar je zorgt voor ze, voelt je verantwoordelijk voor de beesten en dan doet dat toch pijn.”

Moser en zijn partner zijn heel tevreden op het platteland: “De levenskwaliteit is zo veel beter hier. Als ik in de tuin werk of de beesten observeer, ben ik helemaal mindful. Van de oogst een lekker maaltijd bereiden voor vrienden, geeft zo veel meer waarde aan mijn leven. Wat ik mis? Dat ik niet op mijn fiets naar het werk kan. Misschien dragen we door het autorijden niet bij aan een beter milieu, maar het is belangrijk voor mij dat ik hier gelukkig ben en een goede balans heb tussen werk en privé.”

Meer artikelen uit deze reeks vindt u bij alle beetjes helpen

 

Delen