Zorgfamilie: Van Brussel-Duits
zorgfamilies / 'De toewijding zit in ons allemaal'
Staand, van links naar rechts: broer Freek van Brussel (42), traumachirurg; Geert van Brussel (40), psychiater; nicht Julia Duits (32), orthopedagoog; nicht Floor Duits (38), neuroloog; oom Nils Duits (67), forensisch kinder- en jeugdpsychiater; nicht Janneke Duits (38), klinisch geriater; vriendin Sabien Bosselaar (36), psycholoog; vriendin van Lucas Feline Dooijes (37), psycholoog; schoonzus Susan te Hoven (35), huisarts; neef Lucas Duits (37), maag-darm-leverarts.
Zittend, van links naar rechts: oom Bob van Brussel (66), gipsverbandmeester; vader Willem van Brussel (72), gepensioneerd huisarts; moeder Joke Jansen (72), GZ-psycholoog-psychotherapeut, gepensioneerd.
Familie Van Brussel staat voor het huis waar opa Bob en oma Ger hun plattelandshuisartspraktijk runden. Geert van Brussel: “We waren hier als kleinkinderen vaak. Ik herinner me nog de fascinerende verhalen die mijn opa vertelde, zoals dat hij in een sloot sprong om een automobilist te redden. Mijn oma draaide mee in de praktijk en heeft ingevoerd dat patiënten een afspraak moesten maken.
Mijn opa was echt een baken van veiligheid. Dat vond ik mooi. Ik denk dat dat ons als kleinkinderen naar de zorg heeft getrokken. Ik zag het ook bij mijn vader, die huisarts was. Je betekent echt iets voor de mensen.
‘Hij had vakantie, maar de collega’s wisten dat hij het ze kwalijk zou nemen als ze hem er niet bij zouden halen’
De toewijding zit in ons allemaal. Ik weet nog dat ik als kind mijn arm had gebroken. In de gipskamer van het ziekenhuis belden ze mijn oom Bob, gipsverbandmeester. Hij had vakantie, maar de collega’s wisten dat hij het ze kwalijk zou nemen als ze hem er niet bij zouden halen.
Misschien had mijn opa in zijn werk een bepaalde vrijheid die wij niet meer kennen. Hij was op pad en wist niet wat hij tijdens zijn dag kon verwachten. Daar denk ik weleens aan als ik in mijn spreekkamer verslagen zit te tikken. Aan de andere kant moest hij altijd beschikbaar zijn, vakantie was er nauwelijks bij. Dat kun je je nu niet meer voorstellen.”
In het jubileumjaar van VvAA portretteert Arts en Auto grote ‘zorgfamilies’.
