Clasien Wiegerinck (1959-2020)

Op 3 juli overleed op 61-jarige leeftijd bedrijfsarts Clasien Wiegerinck. Zij werkte 25 jaar bij Arbo Unie in Amsterdam. “Haar sympathie lag bij de zwakkere.” 

Tekst Wout de Bruijne Beeld prive 

Clasien Wiegerinck groeide op in Amsterdam als enig meisje tussen vier jongens. Ze ging naar het hoofdstedelijk Ignatiuscollege en studeerde daarna, vanaf 1978, medicijnen aan de UVA. Tijdens haar studie maakte zij enkele verre reizen. Haar latere echtgenoot Hans Duivenvoorden: “We hebben samen ook heel veel gereisd, want haar motto was ‘Stel niet uit tot na je pensioen’. Clasien voelde een sterke betrokkenheid bij het wel en wee van mens en natuur. Wij waren te gast op deze planeet en dienden ons daar ook naar te gedragen”. 

Gaandeweg haar studietijd kwam Clasien Wiegerinck tot de conclusie dat extramurale zorg haar toch meer trok dan werken in een ziekenhuis. Zij koos ervoor bedrijfsarts te worden.  

Na haar artsenexamen in 1987 vervulde zij die functie ruim vijf jaar lang bij het bureau Bedrijfsgezondheidszorg van de provincie Zuid-Holland in Den Haag. Vervolgens werd ze bedrijfsarts bij Arbo Unie in Amsterdam en bleef dat tot haar overlijden dit jaar.

‘Haar motto was: Stel niet uit tot na je pensioen’

Collega bedrijfsarts Pieco van Bodengraven: “Clasien was een buitengewoon lief, goed en warm mens met een groot hart voor haar cliënten. “Ik hoorde vaak hoe zij mensen bij de afscheidsgroet nog even een hart onder de riem stak. Vaak nog met een humoristische toevoeging.” 

Volgens Van Bodengraven lag de sympathie van haar collega bij de zwakkere partij. “Maar ze was wel professioneel genoeg om objectief te blijven in het spanningsveld tussen werkgever en werknemer. Ze was als vakvrouw en als mens zeer geliefd binnen ons team.”

Haar vrije tijd bracht Clasien volgens haar man Hans graag door met tuinieren. “De tuin van onze stadswoning was háar domein en was door haar omgetoverd tot een ‘cottage garden’. Fysiek zwaar, want sinds de verwijdering van een lymfeklier uit haar rechteroksel had ze weinig kracht meer in haar arm.”

Die operatieve ingreep had plaatsgevonden in 1999 nadat bij Clasien Wiegerinck opnieuw, na een eerdere melanoom vier jaar daarvoor, een kwaadaardige huidtumor was vastgesteld, met wat later bleek een uitzaaiing in haar oksel. Twintig jaar lang ging het daarna goed, totdat er darmkanker werd geconstateerd. Na een operatie en een slopende chemotherapie bleek er toch een fatale uitzaaiing aanwezig.

Na een ziekbed met moeilijk te beheersen pijnen overleed Clasien Wiegerinck, acht dagen na haar 61ste verjaardag.Van Bodengraven: “Vlak voor haar overlijden heeft ze ons nog een mail gestuurd met daarin: ‘Het gaat jullie allen goed. Blijf gezond en geloof in jezelf’. Zelfs toen dacht ze nog aan anderen.” 

Haar man, familie, collega’s en cliënten missen in Clasien Wiegerinck een lief, betrokken mens met het hart op de goede plek.  

Delen