‘De crux is: je wil er zelf gewoon bij horen’

Rinske van de Goor (51) schrijft met de wijsheid en ervaring van nu, een brief aan de jonge zorgprofessional die ze ooit was. Zij is praktijkhoudend huisarts, huisartsopleider en columnist bij de Volkskrant.

Beste Rinske,

Disclaimer vooraf: ook op je 51e worstel je nog met hetzelfde thema. Het advies geldt nog steeds. Je bent dan ook een koppig meisje. Het advies is: werk niet zo hard, sloof je niet zo uit. Je bent zo al goed genoeg. Ik hoor je al denken: maar ik ben verre van een perfectionist! Waar héb je het over? Maar daar vergis je je in. Jouw angst voor afwijzing is je grote motor. Je angst anderen af te wijzen en te kwetsen nóg groter. Dus sloof je je enorm uit. Je wilt dat niet niemand buitengesloten wordt. Je wilt elke patiënt laten zien dat hij of zij belangrijk is en serieus genomen wordt.

Veel patiënten voelen dat en vinden het fijn. Maar het sloopt je ook. Want niet elke patiënt is erop uit verbinding te maken. Sommigen komen gewoon halen wat ze willen hebben: een zorgproduct. En sommige patiënten zijn niet in staat tot verbinding. Dan voel jij dat als persoonlijk falen. Omdat voor jou de waarde van wederzijdse validering zo belangrijk is. Maar je ziet niet dat die voor anderen niet per se hetzelfde belang heeft. De crux is: je wil er zelf gewoon bij horen.

“Degenen die jou niet trekken gaan naar een collega die beter bij hen past”

En jij dan?, hoor ik je vragen; ik zie je triomfantelijk de jij-bak terugkaatsen. Gelijk heb je. Ik ben geen snars veranderd. Ik snap het alleen iets beter, waardoor ik sneller herstel van de schok als iemand niet dezelfde verbindingsbehoefte heeft. Dus ach, weet je, sloof je uit, stoot je neus, het brengt je ook zoveel moois en zoveel leuks. Uitsloven uit angst voor afwijzing heeft beste leuke bijwerkingen.

En, goed nieuws: als je als huisarts straks decennia in datzelfde postcodegebied werkt, heeft de tijd een uitstekende natuurlijke selectie verricht op jouw patiëntenpopulatie. Degenen die jou niet trekken – je directheid, je allergie voor externaliseren en je emotionele betrokkenheid – gaan naar een collega die beter bij hen past. Wat overblijft is een groep patiënten die echt voor jou kiest. Kan je lekker de hele dag mee verbinden.

Groet, Rinske

Lees ook de brieven van dierenarts Gerard van Eijden, verpleegkundige Jennifer Bergkamp, verloskundige Marlies Keizer-Koers, SEH-arts Heleen Lameijer en dierenarts Chris Polanen