Eelke Krol (1957-2015)

Op 22 september overleed, op 58-jarige leeftijd, klinisch psycholoog/ psychotherapeut Eelke Krol. Hij had een eigen praktijk en werkte bij het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis (OLVG) in Amsterdam. Krol had een vrije geest en voelde zich verbonden met patiënten en collega’s.  

Tekst: Wout de Bruijne

Na zijn studie aan de VU in Amsterdam ging Eelke Krol in militaire dienst. Als kersverse psycholoog werd hij daar direct flink uitgedaagd, want hij werd geconfronteerd met de posttraumatische stressstoornissen van militairen die van vredesmissies – destijds voornamelijk in Libanon – waren teruggekeerd. Krol ging gedreven aan de slag en werkte mee aan een behandelaanbod. Dat werd succesvol want de getraumatiseerde militairen voelden zich eindelijk erkend in wat zij hadden meegemaakt.

Toen hij zijn dienstplicht had vervuld, vestigde Eelke Krol zich als zelfstandig
klinisch psycholoog in Amsterdam. Zijn praktijk heeft hij nog tot kort voor zijn overlijden gevoerd. In 2006 trad hij daarnaast in dienst bij de afdeling Psychiatrie en Medische Psychologie van het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis.

Vanwege zijn jarenlange ervaring in zijn privépraktijk werd Krol bij het OLVG vooral ingezet bij complexe patiënten. Enerzijds nam hij de tijd voor hen – hij vond de vertrouwensrelatie een onmisbaar aspect in de behandeling – anderzijds was hij waar nodig geen zachte heelmeester. Hij kon zijn patiënten hard confronteren met de kern van hun situatie, maar handelde daarbij altijd vanuit betrokkenheid en compassie.

Het werken in teamverband bij het OLVG ervoer Eelke Krol als een omme-keer in zijn leven. Hij genoot van het contact met zijn collega’s, van het gezamenlijke lunchen en overleggen. Hij kreeg energie van de stimulerende omgang met het team en kon daardoor sneller indringende patiëntgerelateerde zaken uit zijn eigen praktijk van zich afzetten.

Waar nodig was hij geen zachte heelmeester’

Op zijn beurt werd Krol ook door de collega’s zeer gewaardeerd. Hij stond bekend als attent, oprecht geïnteresseerd en aimabel. Maar als hij te maken kreeg met onrecht, roddel en achterklap, kon hij ook zeer direct reageren. Hij had een ‘vrije geest’ met een afkeer van bepaalde verplichtingen en regelzucht. Dat botste weleens met het feit dat er nu eenmaal ook vervelende organisatorische klussen geklaard moesten worden. Soms kon hij volgens collega’s ongeduldig en tegendraads zijn. Dit had dan een schijnbaar anti-hiërarchisch, anti-administratief en anti-protocollair karakter. Maar wanneer hijzelf, een collega of een afdeling in een lastige situatie was beland, zorgde Krol met humor, zelfspot en zelfrelativering vaak voor een bevrijdende lach.

Eelke Krol kon heel goed luisteren. Mede daarom was hij ook geliefd bij zijn patiënten. Zo beschreef een van hen hem in een evaluatie als ‘een bijzondere luisteraar die precies de vinger op de zere plek weet te leggen en daar dan concrete handvatten voor biedt.’

Het luisteren naar en aansluiten op de taal van de patiënt en het focussen op werkelijk menselijk contact, waren voor Krol belangrijke aandachtspunten bij zijn werk als supervisor van de Vereniging voor Gedragstherapie en Cognitieve Therapie. Hij zette zich in voor het opleiden van gezondheidspsychologen, klinisch psychologen en psychiaters.

Na een kort ziekbed overleed Eelke Krol aan de gevolgen van kanker. Zijn collega’s van het OLVG, in het bijzonder van de unit Psychiatrie en Medische Psychologie, missen een fijne en
betrouwbare collega.