Evaluatiegesprek
onvergetelijk / Verrassende antwoorden
Een evaluatiegesprek met uw patiënt kan verrassende antwoorden opleveren, leerde reumatoloog (niet praktiserend) Margriet Huisman.
Een 27-jarige vrouw werd door de huisarts naar mij (reumatoloog) verwezen met de vraag of ik, na consultatie bij diverse andere medische specialisten, iets voor haar kon betekenen. Zij kwam namelijk de bank niet meer af.
De vrouw kwam samen met haar moeder en beiden keken mij weinig verwachtingsvol aan. Ik begon (ook met weinig verwachting) vragen te stellen en kreeg zeer korte antwoorden. Samenvattend: moe, spierzwakte, ze kon niks meer en was erg dik geworden. Wat me opviel was dat beide vrouwen een uitgebluste indruk maakten en eigenlijk niks zeiden, terwijl vaak juist veel gevraagd en gepraat wordt bij functionele klachten.
Bij lichamelijk onderzoek vielen de schellen van mijn ogen: hypertensie, vollemaansgezicht met acne en dun lang haar, buffalo hump en paars ingekleurde striae zonder doorgemaakte zwangerschap. Zij had Cushing, die bleek te berusten op een ACTH-producerende longtumor. Dankzij lang haar kon het cortisol in het haar van de afgelopen jaren worden bepaald en dat liet zien dat de forse overproductie van cortisol al ruim een jaar bestond. Zij werd curatief geopereerd en genas geheel, waardoor ze weer een actief leven kon leiden.
Artsen denken vaak te weten welke klacht het zwaarst weegt
Een jaar na het eerste bezoek aan mij zag ik haar op mijn verzoek terug om te horen hoe het nu ging. Ik vroeg haar hoe zij de zware operatie en de revalidatie had ervaren. Ze was uiterst verbaasd dat ik daarnaar vroeg, want dat was reuze meegevallen. De lange periode eraan voorafgaand had ze echter als een lijdensweg ervaren. Het hebben van klachten, het niet weten waar die vandaan kwamen en dus geen uitzicht hebben op behandeling: ‘Dat was pas zwaar dokter’.
Artsen denken vaak te weten welke klachten voor patiënten het meest belangrijk zijn, maar uit onderzoek blijkt dat hun visie niet altijd overeenkomt met die van patiënten. Tegenwoordig brengen we beter in kaart wat de patiënt verwacht en nodig heeft zodat we tot betere begeleiding kunnen komen. Daarin blijkt praten met en luisteren naar patiënten heel belangrijk om inzicht te krijgen in wat voor patiënten het zwaarst weegt.