Favoriete pil: De dood van Ivan Iljitsj
Daniela Stols-Gonçalves (São Paulo, 1970) is internist-endocrinoloog en hoofd clinical-trialunit, afdeling Vasculaire geneeskunde, Amsterdam UMC. Haar favoriete pil: De dood van Ivan Iljitsj van de Russische schrijver Lev Tolstoj.
“Het is maar een dun boekje, maar de impact die de roman De dood van Ivan lljitsj op mij heeft gehad, is er niet minder groot om”, vertelt de Amsterdamse internist-endocrinoloog Daniela Stols-Gonçalves. “Tolstoj zet je aan het denken over de belangrijke filosofische vragen in je leven. Misschien heeft dit boek wel een betere arts van me gemaakt.”
De hoofdpersoon van Tolstojs meesterwerk is officier van justitie bij de rechtbank in Sint-Petersburg. Na een val blijft hij pijn houden en blijkt uiteindelijk dat hij ongeneeslijk ziek is. Ivan Iljitsj begrijpt niet waaraan hij de ondraaglijke pijn heeft verdiend, omdat hij altijd een rechtschapen leven heeft geleid.
Op zijn langgerekte sterfbed begint hij zich af te vragen of hij wel echt zo’n goed leven heeft gehad en realiseert hij zich dat hij in een oppervlakkige schijnwereld heeft geleefd, zonder betekenisvolle contacten. “Zijn huwelijk is slecht en zijn vrouw toont geen enkel medelijden met hem”, vertelt Stols-Gonçalves. “Wel heeft hij een mooie, diepe relatie met zijn butler Gerasim, die hem liefdevol verzorgt. Het treurige is dat hij pas op zijn sterfbed beseft wat werkelijk telt in het leven.”
‘Misschien heeft dit boek wel een betere arts van me gemaakt’
Ivan Iljitsj is voor haar een afschrikwekkend voorbeeld van hoe het leven niet geleefd zou moeten worden. “Stel belangrijke keuzes niet uit tot het te laat is en je spijt krijgt van alles wat je niet hebt gedaan en nooit meer in kunt halen, spijt van alles wat je nooit hebt uitgesproken tegen anderen.”
Als arts ziet Stols-Gonçalves wat het met patiënten doet als zij geconfronteerd worden met een ziekte, hoe dat kan leiden tot sombere, negatieve gedachten. “Ik maak daarom veel werk van het contact met patiënten en probeer de focus weg te halen van de beperkingen die hun ziekte met zich meebrengt. Ook probeer ik ze te laten zien dat ze nog steeds veel wél kunnen doen voordat ze in een stadium komen dat ze heel ernstig ziek worden. Dat je ook als je niet meer gezond bent nog steeds belangrijke keuzes kunt maken.”
De focus op gezondheid was afgelopen jaar voor haar ook reden om in te gaan op de uitnodiging om kandidaat-Kamerlid te worden voor de PartijvdSport. “Met mijn drukke fulltimebaan, waarnaast ik ook nog eens aan het promoveren ben, had ik daar eigenlijk geen tijd voor, maar ik wilde die kans ook niet laten lopen.”
Haar partij haalde geen zetel, maar ze had de ervaring van het campagnevoeren niet willen missen.
