Hajo Wildschut (1950 – 2024)
Op 28 februari overleed de 73-jarige gynaecoloog Hajo Wildschut geheel onverwacht aan een hartstilstand. “Hij was vóór alles een verbinder.”
Een autoriteit op het gebeid van prenatale screening en perinatale epidemiologie. Maar ook: een goudeerlijk en integer mens, met wie zijn patiënten wegliepen. Zo omschrijft gynaecoloog Hans Duvekot zijn oud-collega Hajo Wildschut. “Ik ben opgeleid met het idee dat je als arts afstand moet houden van patiënten”, vertelt Duvekot. “Maar Hajo leerde me dat er niets mis mee is om soms toenadering te zoeken. Sterker nog, dat je daar een betere dokter van wordt. Hij was echt een rolmodel voor me. Ik mis hem erg.”
Hajo Wildschut werd in 1950 geboren in Amsterdam. Na zijn studie en specialisatie werkte hij een paar jaar als chef de clinique op Curaçao. In 1998 promoveerde hij in het AMC op een onderzoek naar doodgeboorte en zuigelingensterfte op het Caribische eiland. Zes jaar later stapte hij over naar het Rotterdamse Erasmus MC. Hij werd er onder andere hoofddocent en was van grote betekenis voor de ontwikkeling van prenatale screening en diagnostiek in de regio. In de laatste fase van zijn carrière koos hij voor het Westfriesgasthuis in Hoorn. Daar wist hij de geboortezorg na een turbulente periode een vernieuwende doorstart te geven.
‘Een goudeerlijk, integer mens, met wie zijn patiënten wegliepen’
“Hajo was vóór alles een verbinder”, stelt Duvekot. “Als geen ander wist hij mensen bij elkaar te brengen. En hij zette altijd dat stapje extra. Niet alleen voor patiënten, ook voor collega’s. Zijn streven naar harmonie klonk in alles door, ook in zijn visie op de geboortezorg, waarin gynaecologen en verloskundigen volgens hem vooral samen moeten optrekken.”
Wildschuts zoon Jort herkent zich helemaal in deze beschrijving van zijn vader, die volgens hem een rasoptimist en erg geestig was. “Gynaecologie was voor hem veel meer dan alleen een vak. Hij had een enorme innerlijke drive om vrouwenzorg te verbeteren. Tijdens en na zijn loopbaan publiceerde hij meerdere vakwerken, waaronder zijn meest recente boek ‘Over tijd. Kantelpunten in de naoorlogse geboortezorg’.
De laatste drie jaar ging Hajo Wildschut elke eerste woensdag van de maand met zijn drie zoons eten bij een Amsterdams café. De vaste barman van de zaak kwam naar zijn afscheidsdienst. “Het toont wel aan hoeveel indruk Hajo op mensen maakte”, aldus Jort Wildschut. “Hij wist iedereen het gevoel te geven dat hij je écht zag en hoorde.”
Het weekend voor zijn dood was Wildschut met zijn vrouw Marina op Terschelling. “Als me nu iets overkomt, weet dan dat ik een tevreden mens ben”, zei hij tijdens een strandwandeling tegen haar. Een geruststellende gedachte voor iedereen die hem mist.
