Innemend Alentejo
De provincie Alentejo wordt de schatkamer van Portugal genoemd. Dit soort superlatieven dichten reisbrochures sommige bestemmingen soms wat te makkelijk toe, maar in dit geval is het terecht. Dat vond Arts en Auto-redacteur Wout de Bruijne, die er onlangs een kijkje nam.
Tekst: Wout de Bruijne
De Alentejo wordt in het zuiden begrensd door de veel bekendere en drukker bezochte Algarve, in het westen door de Atlantische Oceaan, in het noorden door de rivier de Taag (Alentejo = Além do Tejo = Over de Taag) en in het oosten door de Spaanse provincie Extremadura. Met die laatste streek deelt de Portugese regio het landklimaat (hete zomers), de geschiedenis (sporen van Romeinse en Moorse overheersing) en verschillende tradities. Maar volgens sommige inwoners van de Alentejo is er ook een groot verschil en dat valt direct over de grens al op: de oosterburen showen graag wat ze bezitten. Zo zouden er in Extremadura veel meer uitbundige villa’s staan en duurdere auto’s rondrijden. Portugezen zijn bescheidener. Zij verbergen rijkdom liever, maar ook armoede houden zij stil en uit het zicht.
Dat laatste wordt steeds moeilijker nu het crisis is. Zo valt niet langer te verzwijgen dat steeds meer studenten hun opleiding moeten afbreken omdat hun ouders hen financieel niet meer kunnen ondersteunen en er ook geen bijbaantjes zijn. En de crisis wordt ook zichtbaar. Her en der staan cementen pilaren langs de snelwegen; bedoeld voor viaducten, maar nu de geldkraan is dichtgedraaid staan ze daar maar. Alleen de vele ooievaars van de Alentejo zijn er blij mee, want het zijn prima platforms voor hun grote nesten.
Streekgerechten
Buitenlandse bezoekers zullen doorgaans niet veel van armoede of bezuinigingen merken. De snelwegen worden onderhouden en steden en bezienswaardigheden lijken in goede staat. Restaurants bieden een uitgebreide kaart met heerlijke streekgerechten (veel kabeljauw en porco preto, een halfwild zwart varken) en rekenen daarvoor, naar onze maatstaf, lage prijzen. Op tafel komen daarbij altijd traditionele hapjes, olijven, water en brood. En de lokale bevolking is opvallend vriendelijk en behulpzaam. Nog steeds rijden mensen je wel even een stukje voor als je de weg kwijt bent.
Lees verder (pdf).