Kia Sportage
De vierde generatie van de Kia Sportage is een logisch vervolg op zijn voorgangers. Een SUV in de grotere middenklasse. Met véél kwaliteiten.
Tekst: Bart van den Acker
De perceptie van de grote massa verandert traag. Wie thuis is in de actuele autowereld, weet waarvoor een merk als Kia staat, maar dat lijkt toch een bescheiden minderheid. “Wat heb je nu, een Volvo?”, is een vraag die ik letterlijk kreeg, toen ik met de Sportage kwam voorrijden. Ongeloof, als ik zeg dat het een Kia is. Het Zuid-Koreaanse merk, onder de hoede van Hyundai, is van ver gekomen.
Prijs vanaf € 25.995 Bijtelling 25 procent
Als autokoper kies je heel bewust voor een SUV. Een stoer uiterlijk, flink wat interieurruimte, dito bagageruimte en de mogelijkheid om een behoorlijke aanhanger te kunnen trekken. De Sportage – en zijn technische evenknie Hyundai Tucson – doet dat allemaal met verve. De vrij hoge neus met de intussen karakteristieke grille scoort hoog op ‘stoer’. Het is een flinke, maar niet overmaatse auto. Het interieur is groot genoeg voor vier uit de kluiten gewassen volwassenen. De bagageruimte meet minstens 500 liter; geen record, maar behelpen is anders. De paardentrailer van dochterlief kan gerust aan de trekhaak, want de testauto mag 1900 kilo trekken.
De Kia Sportage scoort daarnaast heel goed als het gaat om rijeigenschappen. Soms is hij iets te hard op kleine oneffenheden, maar over het algemeen is hij stevig-comfortabel. Hij stuurt ook opvallend prettig, ondanks de keuze voor elektrische bekrachtiging.
Ik reed de versie met de sterkste benzinemotor; een 1,6 liter. Daar komt maar liefst 130 kW (177 pk) uit en wie denkt dat dit een nerveus en hoogtoerig jankmotortje is, snapt mijn verbazing dat hij soepel en stil is en al bij lage toeren volop trekkracht levert. Je zou minstens denken dat het een 2 liter is.
De Sportage heeft me aangenaam verrast
Daarbij is de motor in de testauto gekoppeld aan een zeventraps automaat met dubbele koppeling, die zich laat vergelijken met het beste wat er te koop is in deze techniek. Die combinatie werkt heel verfijnd, met ook nog eens een keurig praktijkverbruik van 1 op 11,5. Er is ook een (veel) minder krachtige versie en een gewone zesbak, evenals keuze uit twee diesels.
Kritiek op de Sportage beperkt zich tot details. Zo is het dashboard met zijn vele knoppen erg ‘druk’, waar andere merken kiezen voor een centrale draai/drukknop. Het is ook jammer dat die fijne automaat er alleen is in combinatie met vierwielaandrijving. Wat ik zeg: het blijven details.
Conclusie: de Kia Sportage heeft me aangenaam verrast. Met dit model houdt Kia de goede marktpositie van de vorige Sportage stevig in handen. Wie in deze klasse winkelt, moet ’m minstens in overweging nemen.
