Lidy Vlaskamp (1952-2016)
Op 7 februari 2016 overleed Lidy Vlaskamp, verpleegkundige en jurist. Vlaskamp was actief in vele aan de gezondheidszorg gerelateerde organisaties. Gezondheidsrecht was haar passie en verpleegkunde had haar hart.
Tekst: Wout de Bruijne
Ten tijde van haar overlijden was Lidy Vlaskamp manager Zorg & Innovatie bij de Nierstichting. Zij vervulde die functie sinds 2010. In 2014 was zij een tweetal maanden afwezig nadat zij en haar echtgenoot een van hun dochters verloren bij de ramp met de MH17. Niet lang nadat zij weer aan het werk was gegaan, bleek ze zelf ongeneeslijk ziek te zijn.
De carrière van Lidy Vlaskamp begon in 1976 met het behalen van het diploma A-Verpleegkunde aan de inservice-opleiding van het St. Antonius Ziekenhuis in Utrecht. Aansluitend specialiseerde zij zich tot wijkverpleegkundige. Hierna ging Vlaskamp Nederlands recht studeren aan de Universiteit Utrecht. Haar keuzevakken lagen op het vlak van gezondheidsrecht. Hier ontwikkelde ze haar ambitie om op te komen voor de rechtspositie van verpleegkundigen. Zo stond zij later aan de wieg van het tuchtrecht voor verpleegkundigen.
Tussen 1987 en 1994 doceerde Vlaskamp gezondheidsrecht aan de Hogeschool Holland. Hierna was ze tot 2004 verbonden aan het Landelijk Expertisecentrum Verpleging en Verzorging (LEVV), eerst als beleidsadviseur en later als adjunct-directeur.
Ook de geschiedenis van de verpleging had haar belangstelling. Ze was tussen 2008 en 2012 bestuurslid van het Florence Nightingale Instituut (FNI), het (online) kenniscentrum voor de geschiedenis van verpleging en verzorging.
Na enkele jaren bij de Isalaklinieken in Zwolle en het College Beroepen en Opleidingen in de Gezondheidszorg (CBOG) te hebben gewerkt, startte ze in 2010 als manager Zorg & Innovatie bij de Nierstichting.
‘Gedreven en daadkrachtig en tegelijkertijd warm en betrokken’
Katja van Geffen, collega bij de Nierstichting, noemt Vlaskamp ‘gedreven en daadkrachtig en tegelijkertijd warm en betrokken’. “Lidy voelde zich thuis bij ons. Ze was trots op haar afdeling en genoot van het teamwerk.” Volgens Van Geffen was haar collega scherp en duidelijk. “Zij ging pittige confrontaties niet uit de weg, draaide nooit om de hete brij heen. Achteraf konden we daar dan vaak samen om lachen. Ze keek ook kritisch naar zichzelf. Lidy had een hekel aan pretenties en holle frasen. Netwerken en laten zien wie je bent, was niks voor haar.”
De Nierstichting meldde op haar site ‘Diep geraakt te zijn door het overlijden van collega Lidy Vlaskamp. Met haar verpleegkundige achtergrond en haar scherpe blik als jurist ging ze nooit de confrontatie uit de weg. Zo gaf ze kleur en structuur aan de ambities van de Nierstichting. Ze was voor ons een inspirator en coach. Zelfs na het verlies van haar dochter was ze er voor ons als collega en als mens.’
