Risico’s

Kno-arts Rob van der Hulst is hobbyduiker. Hij kent dus de passie voor de onderwatersport. Maar hij kent ook de gezondheidsrisico’s en het risico van het bagatelliseren.

Tekst: Rob van der Hulst | Beeld: Marcel Leuning

 

Het beoefenen van duik- en luchtvaartgeneeskunde – binnen de gebruikelijke kno-heelkunde – bezorgt mij veel genoegen en vooral veel afwisseling. Het valt mij daarbij op dat zowel piloten als duikers geregeld dissimuleren om toch maar weer zo snel mogelijk door te kunnen met hun werk of hobby. Maar dan zonder de kno-problemen, waarvoor zij bij mij binnenkwamen.

Vliegers hebben grote financiële belangen en zijn vaak control freaks; ze willen de controle over hun medische probleem en eisen veel uitleg en een vastomlijnd diagnose- en behandelplan. Als je hen duidelijke uitleg geeft en laat zien dat je het wereldje kent, bevestigen zij dat – na elke zin – met het woord ‘check’. Cabinepersoneel komt het spreekuur binnen met de openingszin: ‘Ik heb een klacht, maar ik ga echt niet stoppen met vliegen.’ Duikers doen soms net of hun klacht niet bestaat omdat ze willen doorgaan met hun prachthobby, die ook de mijne is.

Dat dat niet zonder risico is, moge blijken uit de volgende casus. Een zeer ervaren hobbyduiker bezoekt samen met zijn echtgenote mijn spreekuur ter analyse van een ernstig incident. Hij is gaan duiken, terwijl hij verkouden was. Er waren wat klaringsproblemen van de sinus, maar dit leek geen reden om de duik af te breken. Na het voltooien van de duik ervaart de man flinke hoofdpijn, begint langzamerhand een van zijn ogen op te zwellen en neemt zijn visus snel af. Op de SEH van het regionale ziekenhuis wordt het probleem slechts deels herkend. Er wordt een antibioticum voorgesteld en een hoge dosis prednison voorgeschreven. De oogarts moet echter later vaststellen dat de nervus opticus is uitgevallen. Uiteindelijk wordt de diagnose: barotrauma van de sinus ethmoidalis met direct hieraan gerelateerd een orbita hematoom, met later zelfs een orbita abces. Het oog was niet meer te redden.

Helaas kan ik niet anders dan de diagnose bevestigen

Helaas kan ik niet anders dan de diagnose bevestigen. De duiker blijkt zich hiermee al te hebben verzoend. Maar bij het afronden van het consult komt toch de vraag: ‘Dokter, wanneer mag ik weer duiken?’ Ik moet de man meedelen dat het duiken met slechts één functionerend oog gecontra-indiceerd is.

Deze ernstige complicaties van het duiken zijn zeldzaam. Schade aan het gehoor komt frequenter voor. De man lijkt dit ook wel te weten en legt zich snel neer bij mijn mededeling. Zelf moet ik er wat langer van bijkomen. Het is een casus die mij altijd bijblijft.

Iedere medisch professional heeft wel een patiënt (gehad) die hij of zij nooit vergeet. Omdat de omstandigheden zo bijzonder waren, het behandeltraject aangrijpend, of juist omdat zich iets grappigs voordeed in het contact. In deze reeks leest u hun verhalen.

 

Delen