Siebe Plaggemars (1944-2016)

Op 4 maart overleed op 71-jarige leeftijd Siebe Plaggemars, oud-huisarts in West-Groningen. Plaggemars was een klassieke plattelandsarts, lange, volle dagen en nachten en een apotheek aan huis. Het was hem nooit te veel, hij hield van ‘zijn mensen’.

Tekst: Wout de Bruijne

 

Op 11 juli 1998 kwam huisarts Siebe Plaggemars uit het West-Groningse dorp Oldehove kort aan het woord in een artikel in de Volkskrant. Het verhaal ging over de snelle veranderingen en verzakelijking in huisartspraktijken, zelfs in die van de apotheekhoudende traditionele plattelandsarts, zoals Plaggemars was. Hij vertelde in het stuk hoe, ook in zijn praktijk, intimiteit heeft plaatsgemaakt voor snelheid. “Agrarisch Oldehove is voor een deel forensisch geworden en heeft haast. Veel van het non-verbale contact is verdrongen door de computer.” Ondanks de toegenomen werkdruk bleef Plaggemars van zijn vak houden. “Het mooiste van dokter zijn, is dat je van geboorte tot dood bij je mensen bent”, zei hij in het artikel.

Voor die mensen in Oldehove, Niehove en Saaksum hield de huisarts 32 jaar lang zijn deur de hele dag en, vaak ook, nacht open. Na zijn pensionering, tien jaar geleden, was Plaggemars teruggekeerd naar de stad van zijn jeugd, Groningen. Maar zijn voormalige patiënten waren hem niet vergeten. Bij het overlijden van hun vroegere huisarts stuurden velen van de ruim tweeduizend oud-patiënten een steunbetuiging aan de familie.

‘De dorpsbewoners hoefden maar aan te bellen en de deur ging open’

Siebe Plaggemars groeide met vijf broers op in een domineesgezin. Hij studeerde geneeskunde aan de Rijksuniversiteit Groningen. Na zijn studie zocht hij een praktijk buiten een grote stad, maar ook weer niet al te afgelegen. Dat viel nog niet mee, het was 1974 en voor veel praktijken stonden artsen in de rij. Uiteindelijk vond hij wat hij zocht in Oldehove.

Volgens zoon Rik, huisarts in Bedum, Groningen, maakte zijn vader lange dagen en weken, zonder mopperen. “De dorpsbewoners hoefden maar aan te bellen en de deur ging open. Hij was empathisch en toegankelijk voor zijn patiënten. Hij deed zijn werk opgewekt en vol overgave en zeurde nooit ergens over. Mijn vaders motto was: keer je gezicht naar de zon, dan valt de schaduw achter je.”

Een donkere schaduw viel wel over het leven van Siebe Plaggemars toen zijn vrouw Renske in 2002 overleed. Zij had hem 28 jaar lang met raad en daad bijgestaan in de volle dagen van een plattelandspraktijk.

Toen hij in 2005 geopereerd moest worden aan een darmtumor, besloot de toen zestigjarige arts te stoppen met zijn praktijk. Op dezelfde dag dat Siebe Plaggemars officieel met pensioen ging, 1 september 2006, startte zijn zoon Rik met zijn huisartsenopleiding.

Vorig jaar bleek de ziekte terug en maakte een einde aan het leven van de geliefde dorpsdokter in ruste.

Delen