Student zonder studentenleven
Goud op de Olympische Spelen in Londen, een lintje van de koningin en toen weer met haar neus de studieboeken in. Hockeykeepster en -international Joyce Sombroek combineert haar topsportcarrière met de studie geneeskunde én zet zich in voor de Stichting Spieren voor Spieren.
Tekst: Martijn Reinink | Beeld: Spieren voor spieren
Joyce Sombroek (23) hoefde haar helm niet op te zetten tijdens het WK hockey in Boston in 2009. Ze volgde het toernooi als derde keepster vanaf de tribune, waarvandaan ze haar teamgenoten van Jong Oranje de finale zag bereiken. De dames wonnen en zo werd ook Joyce wereldkampioen. “Maar zo voelde dat niet”, weet ze nog goed. “Ik wilde spelen en de top halen en na dat toernooi besloot ik daarvoor echt alles opzij te zetten.” Een jaar later haalde ze opnieuw de finale van een WK. Niet met Jong Oranje, maar ditmaal met het grote Nederlands elftal. Joyce verdedigde het doel.
Als ze iets in haar hoofd heeft, dan houdt Joyce Sombroek daaraan vast. Toen ze nog op de lagere school zat en hockeyde bij de Lochemse Hockey Club, waar zij en haar vriendinnetje om beurten keepten, wist ze al wat ze later wilde doen: mensen beter maken. Nog voor haar twaalfde verjaardag besloot ze arts te worden. Nu, op haar 23ste, heeft Joyce naast een olympische titel ook haar bachelor geneeskunde op zak.
Veel topsporters laten hun studie vallen nadat ze doorbreken. Simpelweg omdat het niet te combineren valt. “Het is inderdaad lastig”, geeft Joyce toe, “maar ik ben een goede planner. Per semester kijk ik: waar zitten de knelpunten? Kan ik ergens een vervangende opdracht voor doen?” De VU stelt zich waar mogelijk soepel op. “Maar ik moet gewoon aan alle eisen voldoen, hoor.”
Lees verder (pdf).