Studenten met een missie
Ze zijn jong en ze hebben een droom: dat ze met hun beweging Compassion4Care de menselijke maat weer kunnen terugbrengen in de zorg. Co-assistenten Susanne Laumer en Anne Spanjaart zijn ervan overtuigd dat niet alleen de patiënt, maar ook de zorgprofessional zélf hier beter van wordt. “We willen niet toekijken hoe getalenteerde jonge mensen gedesillusioneerd afhaken.”
Tekst: Monique Bowman
Het is een typische herfstavond. Maar het gure weer heeft Susanne Laumer (22, links op de foto) en Anne Spanjaart (26) er niet van weerhouden om aan het eind van hun werkdag naar Utrecht te reizen om te vertellen over het hoe en waarom van hun betrokkenheid bij de stichting Compassion4Care.
De (bijna) vijfdejaars studenten geneeskunde, die momenteel co-schappen lopen in respectievelijk het Bernhoven ziekenhuis in Oss en het Kennemer Gasthuis in Haarlem, steken veel vrije uurtjes in de studentenbeweging, die ze bijna twee jaar geleden samen met geneeskundestudent Salmaan Sana oprichtten uit bezorgdheid over bepaalde tendensen in de gezondheidszorg. Want hoe verder ze in hun studie kwamen – Anne aan de Amsterdamse VU, Susanne aan de Radboud in Nijmegen –, des te meer ze merkten dat de menselijke factor in de gezondheidszorg ondergesneeuwd raakt door heel veel protocollen en regels, een groot gebrek aan tijd en de voortdurende roep om kostenbeheersing.
Lees verder (pdf).
1 reactie
Geweldig initiatief! Wat een sprankelende gedachte dat aankomende doktoren en verpleegkundigen dit soort initiatieven opzetten. In deze transparante tijd is het ook onontkoombaar maar chapeau dat deze zorgprofessionals het prominent op de kaart willen zetten. En de gedachte dat iedereen er beter van wordt ondersteun ik. Nadat mijn boek “een hart gelach” (over de heftige strijd van een medisch specialist in zijn eigen ziekenhuis waar het eea mis gaat en waar de communicatie voor problemen zorgt) is uitgekomen, word ik bedolven onder reacties van zowel patiënten als zorgprofessionals. Veel mensen worstelen ook nog jaren later met hun ervaringen mede door het ontbreken van de menselijke maat. Witte jassen die zich moeten verschuilen achter protocollen en procedures of die onderlinge afspraken boven het belang van de patiënt stellen. Chapeau dames en met dit soort initiatieven blijft onze hoogstaande medische zorg iets om trots op te zijn en blijven! antastisch
Cécile Frencken
4 februari 2013 / 16:12