Uit de oude doos XXIV

In een Arts en Auto uit 1961 staat een opmerkelijk nieuwsberichtje. “Met koraalriffen kan men weinig beginnen”, stelt de schrijver van het artikel. “Men heeft er alleen maar last van bij de scheepvaart.” Maar volgens de auteur gloort er hoop: “Een fabriek in de Australische stad Darra heeft ontdekt hoe men van koraal cement kan maken!”

Met een speciale ‘koraalschraapmachine’ haalt men per dag ettelijke tonnen koraal uit de wateren rond Australië. De fabriek in Darra produceert daarvan dagelijks 1000 ton cement. “En”, juicht de schrijver, “de kwaliteit is zo goed dat men er huizen mee kan bouwen! Eind van dit jaar hoopt men een produktie te bereiken van 1800 ton cement per dag.”

Koraalcement

Het artikeltje legt ook uit hoe het koraal wordt verzameld. Een schip met grote grijpers draait om zijn as en trekt daarbij onderweg alles van de zeebodem naar boven. “Voor het eerst in de geschiedenis heeft koraal zich door deze uitvinding als nuttig voor de mens bewezen”, is de conclusie van het bericht.

Vandaag denken we wat anders over koraal en wordt het zo veel mogelijk beschermd. Ook Arts en Auto ging in de loop der jaren anders berichten over het milieu. Koraalcement wordt tegenwoordig vooral gebruikt als naam van een lijmsoort. Lijm waarmee koraal wordt gerepareerd.