Zorgfamilie: Rasenberg-Van Uden
zorgfamilies / 'Zorgen voor anderen en met de handen werken'
Achter van links naar rechts: Bregje van Uden (25), zesdejaarsstudent Geneeskunde aan VU Amsterdam (in juni klaar), senior coschap gynaecologie; Thom van Uden (27), fysiotherapeut, master sportfysio, werkt bij BeweegR in Tilburg en als fysiotherapeut van de Tilburg Trappers, prof-ijshockeyteam in de Duitse competitie; Marleen van Uden (29), SEH-verpleegkundige in het JBZ, ’s-Hertogenbosch; vriend van Bregje Jasper Vissers (27), optometrist.
Voor van links naar rechts: Esther Rasenberg (61), verloskundige, maat bij Belle Vie, Geboortezorg en Welzijn in Rosmalen; Wouter van Uden (23), MBB-er in het RadboudUMC als echoscopist en op de röntgenafdeling. Liggend: poes Snoopy (16).
Hoewel de kinderen allemaal een ander zorgberoep hebben gekozen, lijken ze qua karakter best op elkaar, vertelt Esther Rasenberg uit Berlicum. “Waar de interesse voor de zorg vandaan komt, weet ik niet precies, maar het zijn alle vier kinderen die willen zorgen voor anderen en met hun handen willen werken.”
Verloskunde
Rasenbergs vader had een bouwbedrijf. Haar broers en zus werken daar ook. “Zelf wilde ik liever met mensen werken. Ik deed gymnasium, maar wilde niet naar de universiteit. Dat vond ik te lang duren. Toen ben ik op hbo-niveau een studie gaan zoeken en dat werd verloskunde. Je werkt met mensen in een heel mooie fase van hun leven, het is interessant werk en je hebt veel verantwoordelijkheid en zelfstandigheid. Op mijn 22e nam ik een praktijk over. Die is uitgegroeid tot een maatschap met in totaal zeven verloskundigen.”
‘Als je iets wilt bereiken, je droom wilt najagen, moet je er wel iets voor doen’
Als het gezin bij elkaar is, gaat het eigenlijk niet eens zoveel over de zorg. “Als een van de kinderen iets heftigs meemaakt, komen ze bij mij om te sparren. Onderling gaat het meer over vakanties, huizenjacht of hobby’s. Zelf vind ik het wel heel leuk om over interessante casussen te horen.”
Werkethos
Esther en haar man (bouwkundige) werken fulltime, ook toen de kinderen klein waren. “De kinderen hebben dat werkethos van ons meegekregen. Als je iets wilt bereiken, je droom wilt najagen, moet je er wel iets voor doen. Ik ben trots op wat mijn kinderen bereikt hebben, ieder in een beroep dat ze heel graag willen doen.”
In het jubileumjaar van VvAA portretteert Arts en Auto grote ‘zorgfamilies’.
