Bondsarts op de spelen: “Het spreekuur ging gewoon door”

De toppers in de sport zelf, maar óók de toppers op hun bedden droegen bij aan optimale prestaties voor Nederland op de Olympische Spelen. Bondsarts Suzanne Huurman, medisch hoofd van het dameshandbalteam, ervoer in Parijs opnieuw het belang van samenwerking tussen mensen die voor het hoogst haalbare gaan: “Dat is gewoon heel lekker werken.”

Een hele stad die op een sportevenement is ingesteld. Korte nachten, overuren, medische uitdagingen en blessures die onder tijdsdruk moeten worden opgelost. Sportarts Suzanne Huurman kan na EK’s en WK’s nog een sportevenement aan haar cv toevoegen: de Olympische Spelen in Parijs.

Op zondag zag ze nog Tom Cruise boven zich vliegen bij de sluitingsceremonie. Op dinsdag had ze weer spreekuur voor het St. Antonius Ziekenhuis, waar ze eerder met collega-sportarts Belle van Meer een afdeling sportgeneeskunde opzette. Dat spreekuur gaat altijd door, óók direct na de kwartfinales waar het grootste sportevenement ter wereld voor de handbaldames eindigde.

“We hebben gespeeld en toen was het over. Dan dringt het tot je door dat je dat ook niet meer gaat veranderen. Iedereen in mineur natuurlijk. Na de wedstrijd sprak ik nog een paar patiënten van het ziekenhuis. Voor ons vertrek met de bus naar Nederland diezelfde dag moesten we ook veel regelen. Andere patiënten kon ik daarom later pas bellen. Ik had hun niet verteld dat ik als bondsarts op de Olympische Spelen was, maar ik kreeg vaak de reactie: “We zagen al op tv dat je gisteren aan het werk was.”

Het was een hectische tijd vertelt ze, met weinig slaap. Afgelopen week maakte ze nachten van vier uur. “In de topsport is er natuurlijk altijd tijdsdruk, maar nu speel je om de dag. Met zo’n speelschemadrukte heb je weinig tijd om voor een optimale situatie te zorgen.”

Waar ben je tot middernacht mee bezig?

“Bij blessures is er aanvullend onderzoek nodig en een plan van aanpak dat moet worden uitgevoerd. Dat gaat over veel schijven, met veel overleg.”

Viel het aantal blessures mee?

“Ik denk dat we het medisch gezien heel netjes gedaan hebben. Naast de veertien kernspelers heb je drie speelsters op de reservelijst die je kunt inzetten als iemand een blessure krijgt. Dat hebben we niet hoeven doen. Iedereen was fit tijdens de wedstrijden. In dat opzicht was ons doel als medisch team gehaald. Maar natuurlijk heb je een groter doel voor ogen. We wilden medailles halen.”

Wat was de belangrijkste les tijdens de Olympische Spelen?

“Niet meteen een les, maar het belang van teamwork werd weer heel duidelijk. Als je goed samenwerkt en goed communiceert, kun je zo veel bereiken. Als medisch team van de handbaldames ondersteunden we ook anderen wanneer nodig en vice versa: wilde een speelster naar een therapeut van een ander Nederlands team omdat ze ergens klachten van bleef houden, dan kon dat.”

Ook het onderdeel Games operations van TeamNL (het sportteam dat Nederland vertegenwoordigt op internationaal topniveau, red.) is ontzettend belangrijk geweest voor de voorbereidingen en uitvoering van de spelen. Als je ziet hoeveel geklaag er vanuit Italië was over geen airco, de hitte, slecht eten, slechte bedden, dat soort dingen: dat hadden wij niet. In het Olympisch dorp voor Nederland lagen er toppers en kussens op de bedden, was er airco geïnstalleerd en kon je je eigen maaltijden opwarmen als het aangeboden eten niet voldeed aan wat jij wilde voor jouw prestaties. Dat draagt voor de sporters allemaal bij aan optimaal kunnen presteren. Die manier van werken heeft eraan bijgedragen dat we als klein land zesde van de wereld werden.”

Veel sporters zagen elkaar weer bij het einde van de Olympische Spelen.

“Het was geweldig dat we de mogelijkheid kregen het zo af te sluiten. In Tokio was het met Covid natuurlijk heel anders. En bij de volgende Olympische Spelen in Los Angeles kun je ook niet even heen en weer. Dus dat is echt iets unieks geweest. Zo’n honderdvijftig sporters en staf reisden zondagochtend van Nederland naar Parijs.”

Wat ervaar je op zo’n moment?

“Het allermooiste was dat Sifan Hassan goud op de marathon pakte, een wereldprestatie. Tijdens de sluitingsceremonie keek de hele wereld live mee en op dat moment was de huldiging van de marathonwinnaars mét het Nederlandse volkslied. Ongekend om dat als team mee te maken. Je merkt dan ook dat mensen uit de hele wereld kijken. Ik kreeg op appjes vanuit Brazilië, Amerika, Noorwegen, Australië te horen en zien dat ik in beeld was.”

Het is jouw doel de sportgeneeskunde bekender te maken. Dragen de Olympische Spelen daaraan bij?

“Er zijn vast mensen die denken: wat gaaf om er als medisch professional aan bij te dragen dat die sporters optimaal presteren. Maar we proberen in de schaduw te houden wat we daarvoor allemaal doen achter de schermen. Veel blessures en ziektes maakten we niet wereldkundig. Zodat de tegenstander er niet van af wist, maar ook om er niet te veel aandacht aan te besteden en door te gaan met het teamproces.”

Hoe is het voor jou om bij die grootse sportevenementen te werken?

“Je werkt met heel goede mensen die allemaal voor het hoogst haalbare gaan. Niet alleen met de sporters, maar ook met het hele team eromheen. Dat vind ik heel fijn, want ik verlang van mezelf ook altijd het maximale. We delen daarin dezelfde mindset.”

Wat zijn je volgende plannen?

“Ik ben straks bij het Jeugd WK in Colombia, daar werk ik als freelance matchdoctor voor de FIFA. Daarna volgt voor de handbaldames weer een interlandweek in september en oktober. Nu zit iedereen weer bij hun clubs en in de competitie. Eind november hebben we weer een interlandweek, gevolgd doorhet EK Handbal. In december 2023 was het WK, dus dan hebben we straks in één jaar een WK, de Olympische Spelen en een EK gespeeld. Inclusief alle voorbereidingen en kwalificatie. En dan volgt daarna het WK25 voor handbal in Nederland, daar focussen we ons allemaal op.”

Je vertelde eerder in een interview aan Arts en Auto dat je een eigen topkliniek voor topsporters wil opzetten. Is dat plan al concreter?

“Ja, de fundering staat, maar het moet nog opgebouwd worden. Na het FIFA WK ga ik hopelijk een beetje tot rust komen en daar meer tijd in stoppen. En ook de ruimte nemen om na te denken: wat wil ik nog meer? Hoe ga ik dat vormgeven? In de toekomst zie ik mezelf ook vanuit bestuursfuncties de sportgeneeskunde verder ontwikkelen.”

De komende week komt Suzanne Huurman in Utrecht bij van de Olympische Spelen en gaat dan naar het Jeugd WK in Bogota, Colombia. Het spreekuur van het St. Antonius blijft gewoon staan. Met het tijdsverschil heeft Huurman soms afspraken om drie uur ’s nachts. Daar zal ze gewoon voor opstaan.