Dokter aan boord – Bijzondere ontmoeting
Na een oproep eerder dit jaar om over uw ervaringen als ‘Dokter aan boord’ te vertellen, stroomde de redactiemailbox van Arts en Auto vol. Van een extra tussenlanding tot een paracetamolletje, u maakt het allemaal mee. Dit is de bijdrage van Wim. Klik hier voor andere vliegverhalen.
Onze kleinzoon Willem is nu 5 jaar oud en het gaat heel goed met hem. Maar toen hij 1/2 jaar oud was, kregen we te horen dat hij acute lymfatische leukemie had. Hij woonde toen in Boston en heeft daar een uitstekende behandeling gehad in het Boston Childrens Hospital. De behandeling heeft 2 jaar geduurd en mag geslaagd genoemd worden.
Mijn vrouw en ik gaan gemiddeld 2 maal per jaar naar Boston om het gezinnetje te bezoeken met inmiddels broertje Luuk erbij. Vanwege de drukte van de praktijk ging ik af en toe eerder weg uit Boston en bleef mijn vrouw daar nog wat langer. Zo ook ongeveer anderhalf jaar geleden; ik vertrok alleen uit Boston naar Amsterdam. Halverwege de reis werd omgeroepen “is there a doctor aboard?”. Enfin het bloed kruipt waar het niet gaan kan, dus ik meldde mij.
Het ging om een Italiaanse die niet goed was geworden en voortdurende flauwviel. Bij nader inzien bleek ze diarree te hebben gehad in combinatie met braken. Gezien de beperkte ruimte in het gangpad werd ze vervoerd naar de ruimte waar de stewardessen meestal bivakkeren. Aangezien er waarschijnlijk sprake was van uitdroging, legden we een infuus met fysiologisch zout aan (wat goed dat ze dit aan boord hebben). Ik zeg we, want voor ik het wist, werd ik geassisteerd door een mevrouw aan de andere kant van de patiënt. Al doende ontspon zich een gesprek tussen ons tweeën. Beleefd vroeg ik haar wat haar beroep was. Wel, zei ze, ik ben kinderarts.
Waar werk je dan, vroeg ik. In het Boston Childrens Hospital was het antwoord. Toen kreeg ik al een kriebel in mijn buik. Ik kon het niet laten het verhaal van mijn kleinzoon te vertellen. Zonder dat ik zijn naam genoemd had, vroeg ze aan mij of hij misschien Willem heette. Het bleek dat ze als kinderarts, betrokken was geweest bij zijn behandeling. Was is de wereld dan klein, zelfs op 10 kilometer hoogte. Of is er meer tussen hemel en aarde?
Overigens kreeg ik van de Italiaanse mevrouw later nog een alleraardigst kaartje met een uitnodiging eens langs te komen in Modena.