Dokter aan boord – Storm in glas water

Na een oproep eerder dit jaar om over uw ervaringen als ‘Dokter aan boord’ te vertellen, stroomde de redactiemailbox van Arts en Auto vol. Van een extra tussenlanding tot een paracetamolletje, u maakt het allemaal mee. Dit is de bijdrage van kinderarts Merel Klaassens. Klik hier voor andere vliegverhalen.

 

Twee weken voor mijn afstuderen in 2001 vloog ik terug vanuit Canada, nadat ik daar mijn wetenschapsstage had afgerond. Het was ongeveer een maand na 9/11, dus iedereen was nogal neurotisch rondom vliegen en vliegtuigen. Ik zat gezellig naast een grote kerel die op een booreiland werkte toen er iemand steeds zat te gillen. Er werd omgeroepen dat er een dokter nodig was. Wij al grapjes maken dat er iemand valium nodig had. Omdat niemand reageerde, stak ik mijn hand op. Maar ik mocht niet mee / niks doen, want ik kon geen artsenvergunning tonen.

Een kwartier later werd er omgeroepen dat ze iemand zochten die goed Nederelands en Engels sprak. Ik weer hand omhoog. Oh ja, ik was toch die bijna-dokter? Nou, dan mocht ik nu wel mee. Ik had net het scherm gezien dat we midden boven zee vlogen, toen de stewardess zei ” there’s a guy having a heart attack.” Nou, toen zat mijn hart in m’n keel…

Kom ik achterin het vliegtuig bij een ouder echtpaar waarvan de man een zuurstofmasker op had. De vrouw zat er gestresst naast. Of ik even kon vertalen. Maar ze spraken Tsjechisch… de Canadese stewardess vond het wel op Nederlands lijken.  Al snel kwam er een juiste tolk én een grote brede Canadese firefighter met ambulanceopleiding. Die kon wel een license tonen, dus die mocht het zegel van de medische koffer verbreken. Maar de schaar lag bij de piloot, gezien 9/11. In de tussentijd verkondigde de passagier dat hij zich al véél beter voelde. Met zuurstofmasker én dichtgedraaid zuurstoftankje. Dus de diagnose hyperventilatie was snel gesteld. Bleek dat hij zich had zitten opwinden over de gillende passagier en op aanraden van zijn vrouw een tabletje had genomen dat zij gebruikte voor haar hartproblemen. Te weten een bèta-blokker. In de tussentijd het hele vliegtuig ongerust en de stewards iedereen maar sussen. Eén van hen grapte dat híj dan wel een valium uit de koffer wilde hebben.

Al met al dus een storm in een glas water die ik als student reuze spannend vond. En hilarisch. En een nieuwe firefighter vriend erbij gemaakt waar ik nog lang sterke verhalen van heb gehoord onderweg.

Delen