‘Ik ben niet bang om kritisch te zijn’

Fijn dat de logopedist in beeld komt, in uw blad.
Ikzelf ben al 20 jaar logopedist met een eigen praktijk.
Al die jaren zijn logopedisten bang geweest voor de verzekeraars, eerst ging het over budgetten.
Nu gaat het over het hanteren van kwaliteitsnormen, vanuit wantrouwen.

Het verhaal wat ik ( gelukkig) herken op de t.v. Van de artsen die terecht roepen : het roer moet om!
De ervaren logopedist haakt af omdat ze zich er niet toe kan zetten de helft van haar behandeltijd in de computer te stoppen.
Ook wij worden afgerekend op een digitaal dossier.
Uit angst doet de vereniging NVLF mee met de kwaliteitsnormen, want stel je voor dat we afgerekend worden op…..
Ja waarop eigenlijk?
Jammer dat een groot deel van de beroepsgroep meedoet aan deze gekte.
De ene na de andere praktijk doet een vrijwillige kwaliteitstoets….
Ik hoop dat ik nooit gedwongen wordt. Dat dit teveel geld kost voor de verzekeraar. Ze mogen bij mij een dagje mee lopen, en dan aangeven of we onzin verkopen aan onze patienten, of dat we zinvol bezig zijn.
Is dat geen betere optie?
Ik wil er mijn advocaat voor inzetten.
Maar voorlopig ben ik druk met mijn patienten, want daar doe ik het allemaal voor. Met liefde en passie, dat nemen ze me niet af!

Dank voor je duidelijke reactie en het benoemen van de rol van de beroepsvereniging en van angst en vertrouwen! Ook haal je terecht het manifest ‘het roer moet om’ aan van gedreven huisartsen. Via andere media kwamen er ook veel reacties van meerdere disciplines zoals psycholoog en jeugdarts. Als voorbeeld werd door een collega genoemd dat een bepaalde zorgverzekeraar iets pas transparant vond wanneer alle stappen tot in detail vastgelegd waren zoals bij een drievlaksvulling bij de tandarts. Zij vraagt zich af hoe dat te vertalen is naar een kind met een TOS ( taalontwikkelingsstoornis ). Zij stelt dat het belangrijk is je te richten op de persoon die voor je zit wanneer je de doelen stelt. Een ander vergeleek de moeilijke bekostiging van logopedie voor zorgkinderen als een hete bal die wordt overgegooid tussen gezondheidszorg en onderwijs. Ik sluit me graag aan bij de woorden van S. Stigter dat het geen goede zaak is om bang te zijn voor de zorgverzekeraars maar dat we duidelijk blijven maken hoe de realiteit in de praktijk is en daarbij kan het voorbeeld van de huisartsen van ‘het roer moet om’ dienen.