‘Jij moet in Putten blijven, vanwege de boeren’

Gerard van Eijden (64) schrijft met de wijsheid en ervaring van nu, een brief aan de jonge zorgprofessional die hij ooit was. Hij is dierenarts voor landbouwhuisdieren. Zijn dagelijkse belevenissen heeft hij geschreven in columns in De Puttenaer en twee boeken.

Beste Gerard,

Geweldig dat je nu eindelijk dierenarts bent, na vijf keer te zijn uitgeloot en een langdurig studentenleven. Die magere zesjes zijn je vergeven. Want die feesten, dat kroeghangen en ál die nachtelijke, in alcohol gedrenkte filosofische gesprekken met vrienden hebben jou een belangrijke communicatieve skill opgeleverd. Je hebt vast al gemerkt dat hoe jij overkomt bij je boeren minstens net zo belangrijk is als je theoretische kennis.

Je vak moet je nog leren; je weet immers nog maar zo weinig als je net bent afgestudeerd. Dat je een paar keer huilend bent thuisgekomen, hoort bij deze intensieve, postacademische leerschool. Het ís inderdaad lastig om in te schatten of ook het achterwerk van het kalf door de geboorteweg kan. En je kunt niet uit voorzichtigheid bij elke verlossing een keizersnede doen. Al zit je, zoals ik nu, ruim dertig jaar in het vak, dan nóg zul je verkeerde beslissingen nemen.

‘Ach, Van Eijden, het is gelukkig maar achter de staldeur’

Je jaargenoten zullen na een jaar van fouten maken snel een andere praktijk zoeken. Maar dat moet jij níet doen. Jij moet in Putten blijven, vanwege de boeren. Boeren die je, na het nemen van een fatale verkeerde beslissing, op de schouder slaan en tegen je zeggen: “Ach, Van Eijden, het is gelukkig maar achter de staldeur.” Boeren die dat kunnen, moet je koesteren. En accepteer dan maar dat, als je later met jouw Jolette in het dorp loopt, een boer je herinnert aan die ene koe waarbij je een verkeerde diagnose hebt gesteld. Moet je niet erg vinden. Wees vooral blij met die geweldige boeren in je praktijk. Die maken je leven als dierenarts echt heel erg leuk.

Ik weet dat je vooral dierenarts bent geworden omdat je dieren het beste gunt. Hou dat vast. Maar vergeet niet dat je ook een verantwoordelijkheid hebt naar de samenleving, de agrarische sector en de boer. En die laatste is de enige die je rekening betaalt … Je vak wordt daardoor niet gemakkelijk. Maar het blijft echt een prachtig vak!

En dan nog een persoonlijk advies. Koop nú al die basgitaar en zoek een basleraar. Wacht daar niet dertig jaar mee.

Gerard

Lees ook de brieven van huisarts Rinske van de Goor, verpleegkundige Jennifer Bergkamp, verloskundige Marlies Keizer-Koers, SEH-arts Heleen Lameijer en dierenarts Chris Polanen